Οι ρωσικές στέπες είναι μια απέραντη πεδιάδα , μερικές φορές το τροχαίο , μερικές φορές πολύ επίπεδη . Οι αχανείς εκτάσεις της πεδιάδας σπασμένα φυσικά μόνο από ποταμούς όπως ο Don , του Βόλγα και Ural και τους παραποτάμους τους . Στέπα ημίξηρο κλίμα , που βιώνουν σύντομες , ζεστά καλοκαίρια και παρατεταμένους ψυχρούς χειμώνες . Ελάχιστες βροχοπτώσεις - η περιοχή λαμβάνει λιγότερο από 400 mm βροχής ετησίως - σε συνδυασμό με τις συνήθεις ζεστό , ξηρό ανατολικούς ανέμους από την Ασία καθιστά την περιοχή επιρρεπή σε περιόδους ξηρασίας
εικόνων φυτά και τα ζώα
.
Στη φυσική του κατάσταση , η ζωή των φυτών της Ρωσικής στέπες » αποτελούνταν κυρίως από αγρωστώδη , ως επί το πλείστον feathergrass , βότανα , αγριολούλουδα και θάμνους με διάσπαρτα σε οπωρώνες . Surviving μητρική ζωή των ζώων είναι εξίσου αραιή . Τα τρωκτικά , συμπεριλαμβανομένων μαρμότες , χάμστερ , τα κουνάβια και νυφίτσες άλλων , τυφλοπόντικας αρουραίους και πέντε είδη suslik , ένα είδος σκίουρου εδάφους , είναι σήμερα τα πιο κοινά είδη . Πριν από την ανθρώπινη δραστηριότητα , οι στέπες ήταν γεμάτα από τα μεγαλύτερα θηλαστικά , όπως βίσονες , αντιλόπη και η αλεπού Tartar , αλλά αυτά κινδυνεύουν σήμερα σε μεγάλο βαθμό .
Η Διακανονισμού
Η
για αιώνες , οι πρωτογενείς κάτοικοι των ρωσικών στέπες ήταν Τούρκος και Μογγόλων νομάδων βοσκών . Όπως οι βοσκοί , που κάηκε δέντρα για να ενθαρρύνει τη διάδοση των αγρωστωδών για να δώσουν τα κοπάδια τους περισσότερο χώρο για να βόσκουν , κατά τη διαδικασία ωθώντας Σλαβικών αγρότες βαθύτερα στα δάση της βόρειας και δυτικής . Μόλις Ivan IV κατέλαβε την περιοχή για τη Ρωσία στα μέσα του 16ου αιώνα , οι Σλάβοι , κυρίως οι Κοζάκοι , πήρε τον έλεγχο της περιοχής , αλλά δεν το αγρόκτημα μέχρι τον 18ο αιώνα .
Εικόνων Γεωργία
Μόλις γεωργική χρήση των στεπών ξεκίνησε στα μέσα του 18ου αιώνα, ο πληθυσμός της περιοχής εξερράγη από λιγότερο από 400.000 σε σχεδόν 15 εκατομμύρια από τα τέλη του 19ου αιώνα . Οι όργωσε βοσκότοπο σε πλούσια , η καλλιεργήσιμη γη για την καλλιέργεια σιτηρών . Απομάκρυνση των γεωργών ήδη λιγοστών δέντρων οδήγησε σε διάβρωση του εδάφους , την κλιματική αλλαγή και τις καταστροφικές θύελλες σκόνης . Καθώς τα χρόνια συνέχισε, προτάθηκαν διάφορες προτάσεις για στρατηγικές τεχνικές δενδροφύτευση και άρδευση για την αξιοποίηση του εδάφους για την καλλιέργεια σιτηρών . Σήμερα , η μεγαλύτερη ανησυχία είναι πώς να αποκατασταθεί η σοβαρή εξάντληση του εδάφους σε πρώην πλούσια, γόνιμη κατάσταση .
Η
εικόνων
