Όταν τα λιπάσματα, η κοπριά και άλλες πηγές αζώτου και φωσφόρου εισέρχονται στις υδάτινες οδούς, διεγείρουν την ανάπτυξη των φυκιών. Αυτό οδηγεί σε υπερανάπτυξη φυκιών, γνωστή ως άνθιση φυκιών. Καθώς τα φύκια πεθαίνουν και αποσυντίθενται, καταναλώνουν οξυγόνο στο νερό, δημιουργώντας μια «νεκρή ζώνη» όπου τα επίπεδα οξυγόνου είναι πολύ χαμηλά για να επιβιώσουν οι περισσότεροι θαλάσσιοι οργανισμοί.
Η νεκρή ζώνη του Κόλπου του Μεξικού είναι μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, με έκταση περίπου 16.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Προκαλείται κυρίως από την απορροή αζώτου από τον ποταμό Μισισιπή, ο οποίος αποστραγγίζει μια τεράστια γεωργική λεκάνη απορροής στα Μεσοδυτικά. Η έντονη χρήση αζωτούχων λιπασμάτων και κοπριάς στην περιοχή αυτή συμβάλλει σημαντικά στο πρόβλημα.
Γίνονται προσπάθειες για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος, όπως η μείωση της ρύπανσης από θρεπτικά συστατικά και η βελτίωση των γεωργικών πρακτικών, αλλά παραμένει μια σημαντική περιβαλλοντική ανησυχία.
