1. Έβερεστ (Αλάσκα): Αυτή η κορυφή των 20.310 ποδιών (6.190 μέτρων) που βρίσκεται στην οροσειρά της Αλάσκας είναι μια από τις υψηλότερες και πιο πολυπόθητες κορυφές για αναρρίχηση στη Βόρεια Αμερική. Είναι γνωστό για το μεγάλο υψόμετρο, τη μεγάλη προσέγγιση και τις τεχνικές διαδρομές αναρρίχησης.
2. K2 (Αλάσκα): Βρίσκεται επίσης στην οροσειρά της Αλάσκας, το K2 στα 20.230 πόδια (6.164 μέτρα) είναι μια άλλη παγκοσμίου φήμης κορυφή γνωστή για τις απότομες και τεχνικές διαδρομές της. Απαιτεί εξειδικευμένη τεχνογνωσία στην αναρρίχηση στον πάγο και στην ορειβασία.
3. Denali (Αλάσκα): Παλαιότερα γνωστό ως Mount McKinley, το Denali είναι το ψηλότερο βουνό στη Βόρεια Αμερική στα 20.320 πόδια (6.194 μέτρα). Είναι δημοφιλές για τις ορειβατικές του διαδρομές που διασχίζουν διάφορα εδάφη, όπως παγετώνες, βραχώδεις κορυφογραμμές και παγόπτες.
4. Mount Rainier (Ουάσιγκτον): Στα 14.411 πόδια (4.392 μέτρα), το όρος Rainier είναι το ψηλότερο βουνό στην οροσειρά Cascade. Προσφέρει δύσκολες διαδρομές με σχισμένους παγετώνες, απότομα πεδία χιονιού και τεχνικά τμήματα βράχων.
5. Half Dome (Καλιφόρνια): Ενώ το υψόμετρο των 8.842 ποδιών (2.695 μέτρα) μπορεί να μην φαίνεται αξιοσημείωτο, το Half Dome στο Εθνικό Πάρκο Yosemite είναι διάσημο για την κάθετη όψη του 2.000 ποδιών που απαιτεί τεχνικές δεξιότητες αναρρίχησης για να φτάσετε στην κορυφή.
6. El Capitan (Καλιφόρνια): Ένας άλλος τρομερός βράχος που βρέθηκε στο Εθνικό Πάρκο Yosemite, το El Capitan βρίσκεται στα 7.573 πόδια (2.308 μέτρα). Οι διαδρομές αναρρίχησης σε μεγάλους τοίχους θεωρούνται μερικές από τις πιο απαιτητικές στον κόσμο.
7. Longs Peak (Κολοράντο): Βρίσκεται στο Εθνικό Πάρκο Rocky Mountain, η ψηλότερη κορυφή του Longs Peak είναι 14.255 πόδια (4.345 μέτρα). Είναι γνωστό για τις δύσκολες τεχνικές διαδρομές του, συμπεριλαμβανομένων των στενών και του Loft.
8. Mount Hood (Όρεγκον): Στα 11.249 πόδια (3.429 μέτρα), το Mount Hood στο Όρεγκον προσφέρει μια ποικιλία από διαδρομές αναρρίχησης. Είναι αξιοσημείωτο για τις απότομες παγετώδεις τραβέρσες, τις αναρριχήσεις στον πάγο και τις σχισμές.
Αυτές οι κορυφές γενικά χαρακτηρίζονται από τα μεγάλα υψόμετρά τους, το τεχνικό έδαφος αναρρίχησης, την έκθεση σε καιρικούς κινδύνους και τις απαιτητικές σωματικές και ψυχικές προκλήσεις που παρουσιάζουν. Οι ορειβάτες που επιχειρούν αυτές τις κορυφές θα πρέπει να διαθέτουν εξειδικευμένες ορειβατικές δεξιότητες, κατάλληλο εξοπλισμό και σχολαστική προετοιμασία.
