Σε γενικές γραμμές, οι Βρετανοί αντιμετώπισαν τους αποίκους ως θέματα του βρετανικού στέμματος και ως εκ τούτου αναμένεται να υπακούσουν στους νόμους και τους κανονισμούς που έθεσαν η βρετανική κυβέρνηση. Οι Βρετανοί επέβαλαν επίσης διάφορους φόρους και περιορισμούς στους αποίκους, οι οποίοι περιόρισαν την οικονομική τους ελευθερία και την πολιτική αυτονομία. Επιπλέον, οι Βρετανοί συχνά αντιμετώπισαν τους αποίκους με αίσθηση ανωτερότητας και δικαιώματος, βλέποντας τους ως κατώτερες από τους βρετανούς ομολόγους τους.
Μερικά συγκεκριμένα παραδείγματα για το πώς οι Βρετανοί αντιμετώπισαν τους αποίκους περιλαμβάνουν:
- Η βρετανική κυβέρνηση επέβαλε διάφορους φόρους στις αποικίες, όπως ο νόμος περί σφραγίδων και οι πράξεις του Townshend, οι οποίες προκάλεσαν ευρεία δυσαρέσκεια και οδήγησαν στην αμερικανική επανάσταση.
- Η βρετανική κυβέρνηση ψήφισε τη διακήρυξη του 1763, η οποία περιορίζει τους αποίκους να εγκατασταθούν δυτικά των βουνών της Απαλαχίας, θυμίζοντας πολλούς αποίκους που είχαν ήδη αρχίσει να εγκατασταθούν σε αυτές τις περιοχές.
- Η βρετανική κυβέρνηση έστειλε στρατεύματα για να καταλάβει τη Βοστώνη και άλλες αποικιακές πόλεις, οι οποίες δημιούργησαν εντάσεις μεταξύ των αποίκων και του βρετανικού στρατού.
- Η βρετανική κυβέρνηση έκλεισε το λιμάνι της Βοστώνης ως απάντηση στο Κόμμα Τσάι της Βοστώνης, το οποίο διέθεσε περαιτέρω τον αποικιακό θυμό.
- Η βρετανική κυβέρνηση προσέλαβε μισθοφόρους από τη Γερμανία για να πολεμήσει εναντίον των αποίκων στην αμερικανική επανάσταση, η οποία εμβαθύνει περαιτέρω την αποικιακή δυσαρέσκεια προς τους Βρετανούς.
Συνολικά, η βρετανική θεραπεία των αποίκων ήταν ένα πολύπλοκο και πολύπλευρο ζήτημα που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της πορείας της αμερικανικής ιστορίας.
