Στα δάση με θάμνους, οι θάμνοι σχηματίζουν ένα πυκνό θόλο, που συχνά φτάνει σε ύψη αρκετών μέτρων. Αυτοί οι θάμνοι είναι συνήθως αειθαλείς, με μικρά, δερματώδη φύλλα που είναι καλά προσαρμοσμένα στις συνθήκες ξηρασίας. Τα κοινά είδη θάμνων σε αυτά τα δάση περιλαμβάνουν το chaparral, το sagebrush, το manzanita και το ceanothus.
Τα δέντρα μπορεί να υπάρχουν σε δάση με θάμνους, αλλά συνήθως εμφανίζονται ως διάσπαρτα άτομα ή σε μικρές συστάδες. Το υπόβαθρο των θαμνοδάσων είναι συχνά αραιό, με περιορισμένη ποώδη βλάστηση λόγω του πυκνού θάμνου και του ανταγωνισμού για νερό.
Τα θαμνοδάση διαδραματίζουν ζωτικό οικολογικό ρόλο στις αντίστοιχες περιοχές τους. Παρέχουν ενδιαίτημα για διάφορα είδη ζώων, συμπεριλαμβανομένων των πτηνών, των ερπετών και των μικρών θηλαστικών. Η πυκνή βλάστηση βοηθά επίσης στον έλεγχο της διάβρωσης του εδάφους και στη διατήρηση της ποιότητας του νερού. Ωστόσο, τα θαμνοδάση είναι ευαίσθητα στις πυρκαγιές, οι οποίες μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τα οικοσυστήματά τους και να αποτελέσουν πρόκληση για τη διαχείριση της γης σε αυτές τις περιοχές.
