Όταν το νερό από τον ποταμό Νιαγάρα βυθίζεται πάνω από τους καταρράκτες, δημιουργεί πολλές αναταράξεις και τριβές. Αυτό προκαλεί τη διάσπαση του νερού σε μικροσκοπικά σταγονίδια που φυσούνται γύρω από τον άνεμο. Στη συνέχεια, ο ήλιος λάμπει μέσα από την ομίχλη, δημιουργώντας ένα όμορφο εφέ ουράνιου τόξου.
Η ποσότητα ομίχλης στους καταρράκτες του Νιαγάρα μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την εποχή του χρόνου και τις καιρικές συνθήκες. Το καλοκαίρι, όταν η ροή του νερού είναι στο υψηλότερο επίπεδο, η ομίχλη μπορεί να είναι πολύ βαριά και ακόμη και να δημιουργήσει ομίχλη. Το χειμώνα, όταν η ροή του νερού είναι χαμηλότερη, η ομίχλη είναι συνήθως πιο ελαφριά.
Η ταχύτητα του ανέμου παίζει επίσης ρόλο στο πόση ομίχλη υπάρχει στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Όταν ο άνεμος φυσάει δυνατά, μπορεί να βοηθήσει να διασκορπιστεί η ομίχλη και να γίνει λιγότερο αισθητή. Όταν ο άνεμος είναι ήρεμος, η ομίχλη μπορεί να είναι πιο συγκεντρωμένη και ακόμη και να κρέμεται στον αέρα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Τέλος, η υγρασία στον αέρα μπορεί επίσης να επηρεάσει την ορατότητα της ομίχλης στους καταρράκτες του Νιαγάρα. Όταν η υγρασία είναι υψηλή, η ομίχλη μπορεί να είναι πιο δύσκολη. Όταν η υγρασία είναι χαμηλή, η ομίχλη μπορεί να είναι πιο ορατή.
