Πώς δικαιολόγησε το δικαστήριο τις στρατιωτικές εντολές που έστελναν ανθρώπους ιαπωνικής καταγωγής σε στρατόπεδα;

Στην υπόθεση Korematsu κατά Ηνωμένων Πολιτειών (1944), το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι οι στρατιωτικές διαταγές που οδήγησαν στον εγκλεισμό Ιαπωνοαμερικανών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δικαιολογούνταν από στρατιωτική αναγκαιότητα. Το Δικαστήριο υποστήριξε ότι η κυβέρνηση είχε έννομο συμφέρον να προστατεύσει τη χώρα από κατασκοπεία και δολιοφθορά, και ότι ο αποκλεισμός των Ιαπωνικών Αμερικανών από τη Δυτική Ακτή ήταν ένα εύλογο μέτρο για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Το Δικαστήριο έκρινε επίσης ότι οι εντολές δεν προκαλούσαν φυλετικές διακρίσεις, καθώς βασίζονταν στην τοποθεσία των ανθρώπων ιαπωνικής καταγωγής και όχι στη φυλή τους. Ωστόσο, πολλοί επικριτές υποστήριξαν ότι οι εντολές είχαν στην πραγματικότητα το κίνητρο του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και ότι η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν θεμελιωδώς άδικη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η καταδίκη του Κορεμάτσου αργότερα ανατράπηκε και το 1988, ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν υπέγραψε τον Νόμο περί Πολιτικών Ελευθεριών του 1988, ο οποίος παρείχε αποζημιώσεις σε Ιαπωνοαμερικανούς που είχαν φυλακιστεί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η πράξη αναγνώριζε επίσης ότι ο εγκλεισμός ήταν μια σοβαρή αδικία και παραβίαση των συνταγματικών τους δικαιωμάτων.