1. Έλλειψη ακριβών οργάνων πλοήγησης :Τα πλοία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου βασίζονταν κυρίως σε στοιχειώδεις μεθόδους πλοήγησης, όπως η νεκρή καταμέτρηση, η οποία περιελάμβανε εκτίμηση της θέσης με βάση την ταχύτητα και την κατεύθυνση του πλοίου. Αυτή η μέθοδος ήταν επιρρεπής σε λάθη και δυσκόλευε τους ναυτικούς να προσδιορίσουν την ακριβή θέση τους στη θάλασσα.
2. Περιορισμένη σχεδίαση και τεχνολογία πλοίου :Τα πλοία του 14ου και 15ου αιώνα ήταν σχετικά μικρά και δεν ήταν καλά εξοπλισμένα για να αντέχουν στη θαλασσοταραχή. Συχνά κατασκευάζονταν χρησιμοποιώντας παραδοσιακές μεθόδους χωρίς την κατάλληλη κατανόηση της υδροδυναμικής, καθιστώντας τα ασταθή και ευάλωτα στη βύθιση.
3. Απρόβλεπτος καιρός και καταιγίδες :Οι ωκεανοί ήταν σε μεγάλο βαθμό αχαρτογράφητοι και οι ναυτικοί είχαν περιορισμένη γνώση των καιρικών προτύπων και των συστημάτων καταιγίδων. Οι ξαφνικές καταιγίδες και οι ακραίες καιρικές συνθήκες αποτελούσαν σημαντική απειλή για τα πλοία, οδηγώντας συχνά σε ναυάγια.
4. Αχαρτογράφητα νερά και κρυφοί κίνδυνοι :Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλές θαλάσσιες διαδρομές ήταν ανεξερεύνητες, και οι ναυτικοί τολμούσαν σε αχαρτογράφητες περιοχές με περιορισμένες πληροφορίες σχετικά με πιθανούς κινδύνους, όπως ρηχά, ύφαλοι και κρυμμένα εμπόδια. Η έλλειψη ακριβών χαρτών και γνώσης των παράκτιων χαρακτηριστικών αύξανε τον κίνδυνο προσάραξης και ναυαγίων.
5. Πειρατεία και θαλάσσιος πόλεμος :Τα ταξίδια στον ωκεανό μαστίζονταν από πειρατεία και συχνές συγκρούσεις μεταξύ αντίπαλων δυνάμεων. Οι πειρατές επιτίθεντο και επιβιβάζονταν σε εμπορικά πλοία, οδηγώντας σε απώλεια ζωών, κλοπή φορτίου και διακοπή των εμπορικών οδών.
6. Περιορισμένες ιατρικές γνώσεις και εστίες ασθενειών :Η ιατρική κατανόηση ήταν περιορισμένη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και οι ναυτικοί συχνά έπεφταν θύματα επιδημιών σε μακρινά ταξίδια. Η κακή υγιεινή, τα κοντινά δωμάτια και η έλλειψη γνώσης σχετικά με την υγιεινή προκάλεσαν ασθένειες όπως το σκορβούτο, η ευλογιά και ο τύφος να εξαπλωθούν γρήγορα, αποδεκατίζοντας τα πληρώματα των πλοίων.
7. Μεγάλη διάρκεια ταξιδιού :Τα ταξίδια στον ωκεανό θα μπορούσαν να διαρκέσουν αρκετούς μήνες ή και χρόνια, εκθέτοντας τους ναυτικούς σε παρατεταμένες περιόδους έκθεσης σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, ασθένειες και περιορισμένες προμήθειες τροφής και νερού.
Λόγω αυτών των παραγόντων, το ταξίδι στους ωκεανούς μεταξύ 1300 και 1500 ήταν μια επικίνδυνη προσπάθεια, με μεγάλες πιθανότητες ατυχημάτων, ναυαγίων και απώλειας ζωής. Οι βελτιώσεις στην τεχνολογία ναυσιπλοΐας, το σχεδιασμό πλοίων, τις ιατρικές γνώσεις και τη χαρτογράφηση των θαλάσσιων διαδρομών θα έκαναν σταδιακά ασφαλέστερα τα ταξίδια στους ωκεανούς στους αιώνες που ακολούθησαν.
