Ο αγγλικός ρομαντισμός, ένα λογοτεχνικό κίνημα που εμφανίστηκε στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα, συχνά διερεύνησε διάφορους τύπους συγκρούσεων. Αυτές οι συγκρούσεις αντανακλούσαν συνήθως τις αξίες, τα συναισθήματα και τις φιλοσοφικές ιδέες που επικρατούσαν κατά τη διάρκεια της περιόδου. Ακολουθούν ορισμένοι συνήθεις τύποι συγκρούσεων που βρίσκονται στην αγγλική ρομαντική λογοτεχνία:
1. Άτομο εναντίον Κοινωνίας:
Ο ρομαντισμός έδωσε έμφαση στα συναισθήματα, τη φαντασία και τη μοναδική οπτική του ατόμου. Αυτό οδήγησε σε συγκρούσεις μεταξύ του ατόμου και των προσδοκιών, των συμβάσεων και των θεσμών της κοινωνίας. Για παράδειγμα, στο «Frankenstein» της Mary Shelley, η δημιουργία μιας νέας μορφής ζωής από τον Victor Frankenstein αμφισβητεί τους κοινωνικούς κανόνες και τα ηθικά όρια.
2. Φύση εναντίον Πολιτισμού:
Οι ρομαντικοί βρήκαν παρηγοριά και έμπνευση στον φυσικό κόσμο, τον οποίο εξιδανικεύσαν και αντιπαραθέτουν τα τεχνητά του αστικού πολιτισμού. Αυτή η σύγκρουση εκδηλώθηκε συχνά ως διχοτόμηση μεταξύ της ειρηνικής, αρμονικής υπαίθρου και της διεφθαρμένης, τεχνητής πόλης. Τα ποιήματα του William Wordsworth στις «Lyrical Ballads» αποτελούν παράδειγμα αυτής της σύγκρουσης.
3. Φαντασία εναντίον Λόγου:
Οι ρομαντικοί πίστευαν ότι η φαντασία και η διαίσθηση ήταν απαραίτητες για την κατανόηση των μυστηρίων και των αληθειών του κόσμου. Αυτή η σύγκρουση συχνά απεικονιζόταν ως μια πάλη μεταξύ της ορθολογικής, λογικής σκέψης και των παράλογων, διαισθητικών παρορμήσεων της ανθρώπινης ψυχής. Το ποίημα του Samuel Taylor Coleridge «Kubla Khan» αντανακλά τη σύγκρουση μεταξύ λογικής και φαντασίας.
4. Παρελθόν έναντι παρόντος:
Οι ρομαντικοί συχνά εξιδανικεύουν το παρελθόν, θεωρώντας το ως εποχή αθωότητας, απλότητας και βαθιάς κατανόησης. Αυτή η σύγκρουση εκδηλώνεται συχνά ως μια νοσταλγική λαχτάρα για το παρελθόν, σε αντίθεση με τα ελαττώματα και τις ελλείψεις του παρόντος. Τα ιστορικά μυθιστορήματα του Sir Walter Scott, όπως το «Ivanhoe», εξερευνούν την ένταση μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος.
5. Υπέροχο εναντίον γραφικό:
Το Υπέροχο και το Γραφικό ήταν δύο αισθητικές έννοιες που απέκτησαν εξέχουσα θέση κατά τη ρομαντική περίοδο. Το Sublime αντιπροσώπευε δέος, μεγαλειώδη φυσικά τοπία που προκαλούσαν συναισθήματα θαυμασμού και τρόμου, ενώ το Picturesque αντιπροσώπευε ευχάριστα, αρμονικά τοπία κατάλληλα για αισθητική εκτίμηση. Αυτή η σύγκρουση υπογραμμίζει την ένταση μεταξύ της αδάμαστης δύναμης της φύσης και των ανθρώπινων προσπαθειών να την ελέγξει και να την απεικονίσει.
6. Συναίσθημα εναντίον συγκράτησης:
Ο ρομαντισμός γιόρταζε τη συναισθηματική ένταση, εκτιμώντας τις συναισθηματικές εμπειρίες σε σχέση με τον ορθολογικό περιορισμό. Αυτή η σύγκρουση συχνά οδηγούσε σε χαρακτήρες που εμφάνιζαν ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις, όπως ισχυρά πάθη, μελαγχολία και απελπισία. Η ποίηση του Τζον Κιτς, με τις ζωηρές εικόνες και τη συναισθηματική της ένταση, αντανακλά αυτή τη σύγκρουση.
7. Θνησιμότητα εναντίον Αθανασίας:
Οι ρομαντικοί συχνά αντιμετώπιζαν θέματα θνητότητας και παροδικότητας της ζωής. Αυτή η σύγκρουση εξερευνήθηκε συχνά μέσα από τις συναντήσεις των χαρακτήρων με τον θάνατο, το πέρασμα του χρόνου και την αναζήτηση για αιώνιες αλήθειες ή αθάνατες εμπειρίες. Το «Songs of Innocence and Experience» του William Blake εξερευνά τη σύγκρουση μεταξύ της αφελούς αθωότητας της νεότητας και της βιωμένης σοφίας της ενηλικίωσης.
Αυτές οι συγκρούσεις παρείχαν μια πλούσια ταπετσαρία θεμάτων για τους ρομαντικούς συγγραφείς, επιτρέποντάς τους να εξερευνήσουν περίπλοκες ιδέες, ανθρώπινα συναισθήματα και τη σχέση μεταξύ του ατόμου και του κόσμου γύρω τους.
