1. Περιφερειακές ανισότητες: Ο Καναδάς είναι μια τεράστια χώρα με σημαντικές περιφερειακές ανισότητες όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη, τις κοινωνικές υπηρεσίες και το πολιτιστικό υπόβαθρο. Η Συνομοσπονδία έχει επικριθεί επειδή δεν αντιμετωπίζει επαρκώς αυτές τις ανισότητες, οδηγώντας σε εντάσεις μεταξύ διαφορετικών περιοχών.
2. Ανισορροπίες ισχύος: Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση κατέχει σημαντικό βαθμό εξουσίας σε σύγκριση με τις επαρχιακές και εδαφικές κυβερνήσεις. Αυτή η ανισορροπία μπορεί να περιορίσει την ικανότητα των επαρχιών να λαμβάνουν αποφάσεις που ευθυγραμμίζονται με τις μοναδικές ανάγκες και προτεραιότητές τους.
3. Οικονομική κυριαρχία: Ο Κεντρικός Καναδάς, ιδιαίτερα το Οντάριο και το Κεμπέκ, κατέχει δεσπόζουσα θέση στην καναδική οικονομία. Αυτή η κυριαρχία έχει εγείρει ανησυχίες σχετικά με το ενδεχόμενο άλλες περιφέρειες να είναι μειονεκτικές ή περιθωριοποιημένες.
4. Γλωσσικές και πολιτιστικές εντάσεις: Ο Καναδάς είναι μια δίγλωσση χώρα με δύο επίσημες γλώσσες, τα αγγλικά και τα γαλλικά. Η εξισορρόπηση των γλωσσικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων και των δύο γλωσσικών ομάδων ήταν μια επίμονη πρόκληση και μια πηγή έντασης.
5. Δικαιώματα των Ιθαγενών και Συμφιλίωση: Η ιστορική αντιμετώπιση των αυτόχθονων πληθυσμών στον Καναδά έχει αφήσει μια κληρονομιά κοινωνικών, οικονομικών και πολιτιστικών προκλήσεων. Η Συνομοσπονδία έχει επικριθεί για την αποτυχία να αντιμετωπίσει πλήρως αυτά τα ζητήματα και να προωθήσει τη συμφιλίωση μεταξύ των αυτόχθονων πληθυσμών και των μη αυτόχθονων Καναδών.
6. Διαχείριση περιβάλλοντος και πόρων: Οι τεράστιοι φυσικοί πόροι του Καναδά είναι πηγή πλούτου, αλλά έχουν επίσης εγείρει ανησυχίες για την προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη. Η εξεύρεση ισορροπίας μεταξύ της εκμετάλλευσης των πόρων και της διατήρησης του περιβάλλοντος ήταν μια πολύπλοκη και συνεχής πρόκληση.
7. Συγκεντροποίηση εξουσίας: Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει συσσωρεύσει υπερβολική εξουσία σε βάρος της επαρχιακής αυτονομίας. Αυτό μπορεί να περιορίσει την ικανότητα των επαρχιών να λαμβάνουν αποφάσεις που ταιριάζουν καλύτερα στις μοναδικές συνθήκες και τις προτεραιότητές τους.
