Πριν από την άφιξη των Ευρωπαίων, οι αυτόχθονες πληθυσμοί κατοικούσαν στη Γουιάνα και υποβλήθηκαν σε διάφορες μορφές δουλείας και καταναγκαστικής εργασίας από γειτονικές φυλές και Ευρωπαίους αποίκους.
Διατλαντικό δουλεμπόριο:
Κατά τη διάρκεια του 17ου και 18ου αιώνα, η Γουιάνα έγινε σημαντικός προορισμός για τους σκλάβους Αφρικανούς, τους οποίους έφεραν βίαια από τη Δυτική Αφρική για να εργαστούν σε φυτείες ζάχαρης και σε άλλες γεωργικές εκτάσεις.
Συνθήκες υποδούλωσης:
Οι συνθήκες για τους σκλάβους Αφρικανούς ήταν σκληρές. Εργάζονταν πολλές ώρες στα χωράφια υπό βίαιη επίβλεψη, συχνά υποφέροντας από υποσιτισμό, ασθένειες και σωματική κακοποίηση.
Αντίσταση και εξεγέρσεις:
Οι σκλάβοι Αφρικανοί στη Γουιάνα αντιστάθηκαν στην υποδούλωση τους με διάφορα μέσα, όπως επιβράδυνση της εργασίας, δολιοφθορές και περιστασιακές εξεγέρσεις. Μία από τις πιο σημαντικές εξεγέρσεις ήταν η εξέγερση των σκλάβων του Berbice το 1763, η οποία κατεστάλη βάναυσα.
Κατάργηση της δουλείας:
Η δουλεία καταργήθηκε τελικά στη Γουιάνα την 1η Αυγούστου 1834, μετά τον νόμο για την κατάργηση της δουλείας του 1833, ο οποίος απελευθέρωσε τους σκλάβους στη Βρετανική Αυτοκρατορία.
Μετά-Χειραφέτηση:
Μετά την κατάργηση της δουλείας, τα πρώην σκλαβωμένα άτομα αντιμετώπισαν διάφορες προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων οικονομικών δυσκολιών και διακρίσεων, και πολλοί αναγκάστηκαν να εργαστούν σε φυτείες κάτω από δύσκολες συνθήκες.
