1. Ανάπτυξη κοραλλιών:Οι πολύποδες των κοραλλιών, που είναι μικρά θαλάσσια ασπόνδυλα, εκκρίνουν ανθρακικό ασβέστιο για να δημιουργήσουν σκληρούς εξωσκελετούς. Καθώς αυτοί οι πολύποδες μεγαλώνουν και αναπαράγονται, σχηματίζουν αποικίες, δημιουργώντας εκτεταμένους κοραλλιογενείς υφάλους.
2. Ανύψωση:Γεωλογικές διεργασίες όπως η τεκτονική ανύψωση ή οι αλλαγές στο επίπεδο της θάλασσας μπορεί να ανυψώσουν τους κοραλλιογενείς υφάλους πάνω από την επιφάνεια του νερού, εκθέτοντάς τους στην ατμόσφαιρα.
3. Διάβρωση και εναπόθεση:Τα κύματα και τα ρεύματα διαβρώνουν τους εκτεθειμένους κοραλλιογενείς υφάλους, διασπώντας τους σε μικρότερα κομμάτια συντριμμιών, όπως άμμο, χαλίκι και μπάζα. Αυτά τα υλικά στη συνέχεια μεταφέρονται και εναποτίθενται με δράση κυμάτων, σχηματίζοντας μια νέα στεριά.
4. Αποικισμός βλάστησης:Μόλις συσσωρευτούν και σταθεροποιηθούν τα υπολείμματα κοραλλιών, παρέχει ένα υπόστρωμα για την ανάπτυξη των φυτών. Οι σπόροι που διασπείρονται από τον άνεμο, το νερό ή τα πουλιά μπορούν να βλαστήσουν και να ριζώσουν, ξεκινώντας τη διαδικασία αποικισμού της βλάστησης.
5. Σχηματισμός εδάφους:Καθώς τα φυτά μεγαλώνουν και πεθαίνουν, προσθέτουν οργανική ύλη στο υπόστρωμα των κοραλλιών, οδηγώντας στην ανάπτυξη του εδάφους. Η σύνθεση του εδάφους μπορεί να περιλαμβάνει ένα μείγμα κοραλλιογενούς άμμου, οργανικής ύλης και άλλων ορυκτών.
Με την πάροδο του χρόνου, τα συσσωρευμένα υπολείμματα κοραλλιών, τα ιζήματα και το οργανικό υλικό σχηματίζουν μια συμπαγή ξηρά, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός κοραλλιογενούς νησιού. Το σχήμα και το μέγεθος του νησιού εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες, όπως η αρχική δομή των κοραλλιογενών υφάλων, ο ρυθμός ανάπτυξης των κοραλλιών, οι αλλαγές της στάθμης της θάλασσας και τα πρότυπα διάβρωσης. Παραδείγματα γνωστών κοραλλιογενών νησιών περιλαμβάνουν τις Μαλδίβες, τις Σεϋχέλλες και τμήματα του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Ύφαλου στην Αυστραλία.
