* Αβυσσαλικές πεδιάδες: Πρόκειται για τεράστιες, επίπεδες περιοχές που καλύπτουν μεγάλο μέρος του πυθμένα του ωκεανού. Βρίσκονται συνήθως σε βάθη από 4.000 έως 6.000 μέτρα.
* Μεσοωκεάνιες κορυφογραμμές: Πρόκειται για μακριές, στενές οροσειρές που διασχίζουν το κέντρο των λεκανών των ωκεανών. Σχηματίζονται από την εξάπλωση του βυθού του ωκεανού.
* Τάφροι: Πρόκειται για βαθιές, στενές κοιλάδες που βρίσκονται κατά μήκος των άκρων των λεκανών των ωκεανών. Σχηματίζονται από την καταβύθιση μιας τεκτονικής πλάκας κάτω από μια άλλη.
* Seamounts: Πρόκειται για υποβρύχια βουνά που υψώνονται από τον πυθμένα του ωκεανού αλλά δεν φτάνουν στην επιφάνεια του νερού. Βρίσκονται συνήθως σε ομάδες και συχνά συνδέονται με ηφαιστειακή δραστηριότητα.
* Guyots: Πρόκειται για υποβρύχια βουνά με επίπεδη κορυφή που πιστεύεται ότι είναι θαλάσσια βουνά που έχουν διαβρωθεί από τη δράση των κυμάτων.
* Κοραλλιογενείς ύφαλοι: Πρόκειται για υποβρύχιες κατασκευές που αποτελούνται από σκελετούς μικροσκοπικών ζώων που ονομάζονται κοράλλια. Βρίσκονται σε ζεστά, ρηχά νερά και παρέχουν ενδιαίτημα για μια ποικιλία θαλάσσιας ζωής.
Ο βυθός του ωκεανού είναι ένα δυναμικό περιβάλλον που αλλάζει συνεχώς. Η κίνηση των τεκτονικών πλακών, η έκρηξη ηφαιστείων και η δράση των κυμάτων και των ρευμάτων διαμορφώνουν συνεχώς τον πυθμένα του ωκεανού.
