Εδώ είναι οι βασικές περιοχές γεωγραφικού πλάτους για πεδινά τροπικά δάση:
1. Κοντά στον Ισημερινό (0-5 μοίρες γεωγραφικό πλάτος): Αυτή η ζώνη έχει ένα σταθερά ζεστό και υγρό κλίμα καθ' όλη τη διάρκεια του έτους, με σχετικά σταθερές θερμοκρασίες και υψηλές βροχοπτώσεις. Μερικά αξιοσημείωτα πεδινά τροπικά δάση που βρίσκονται κοντά στον ισημερινό περιλαμβάνουν το τροπικό δάσος του Αμαζονίου στη Νότια Αμερική και το τροπικό δάσος του Κονγκό στην Κεντρική Αφρική.
2. Χαμηλά γεωγραφικά πλάτη (5-10 μοίρες γεωγραφικό πλάτος): Απομακρυνόμενοι ελαφρώς από τον ισημερινό, τα πεδινά τροπικά δάση σε αυτό το γεωγραφικό εύρος εξακολουθούν να παρουσιάζουν υψηλές θερμοκρασίες και άφθονες βροχοπτώσεις. Ωστόσο, ενδέχεται να υπάρχουν μικρές εποχιακές διακυμάνσεις στη θερμοκρασία και τις βροχοπτώσεις. Παραδείγματα περιλαμβάνουν τα τροπικά δάση της Κόστα Ρίκα, τμήματα της Ινδονησίας και τα νησιά του Σολομώντα.
3. Μεταβατικές ζώνες (γεωγραφικό πλάτος 10-15 μοίρες): Στα άκρα της τροπικής ζώνης, τα πεδινά τροπικά δάση αρχίζουν να μεταβαίνουν σε άλλους δασικούς τύπους ή οικοσυστήματα. Αυτές οι περιοχές μπορεί να εμφανίσουν πιο έντονες εποχιακές διακυμάνσεις και ελαφρώς πιο ψυχρές θερμοκρασίες. Μερικά παραδείγματα περιλαμβάνουν τα τροπικά δάση του νότιου Μεξικού, της βόρειας Αργεντινής και μέρη της Μαδαγασκάρης.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτές οι περιοχές γεωγραφικού πλάτους είναι κατά προσέγγιση και μπορεί να διαφέρουν ελαφρώς ανάλογα με τις τοπικές γεωγραφικές συνθήκες και τα μικροκλίματα. Τα πεδινά τροπικά δάση ορίζονται κυρίως από το ζεστό, υγρό περιβάλλον και τις άφθονες βροχοπτώσεις, και όχι αυστηρά από το γεωγραφικό πλάτος.
