* Ένας από τους κύριους λόγους για την εκκαθάριση των δασών στην Ευρώπη ήταν να ανοίξει ο δρόμος για τη γεωργία.
* Καθώς ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξανόταν, χρειαζόταν περισσότερη γη για την παραγωγή τροφής και τα δάση συχνά εκχερίστηκαν για να δημιουργηθούν χωράφια και βοσκοτόπια.
* Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε από τους προϊστορικούς χρόνους και συνεχίστηκε σε όλο τον Μεσαίωνα και στη σύγχρονη εποχή.
2. Ξυλεία:
* Τα δάση ήταν επίσης πηγή ξυλείας για κατασκευές, ναυπηγικές εργασίες και άλλους σκοπούς.
* Καθώς οι ευρωπαϊκές πόλεις μεγάλωσαν και οι οικονομίες επεκτάθηκαν, η ζήτηση για ξυλεία αυξήθηκε, οδηγώντας σε εκτεταμένη αποψίλωση των δασών.
* Η βελανιδιά, το πεύκο και άλλα σκληρά δέντρα ήταν ιδιαίτερα πολύτιμα και συχνά υλοτομήθηκαν επιλεκτικά.
3. Καύσιμο:
* Το ξύλο ήταν επίσης η κύρια πηγή καυσίμου για θέρμανση και μαγείρεμα στην Ευρώπη μέχρι τον 19ο αιώνα.
* Καθώς ο πληθυσμός αυξανόταν και οι πόλεις επεκτάθηκαν, η ζήτηση για καυσόξυλα και κάρβουνο αυξήθηκε, ασκώντας πίεση στους δασικούς πόρους.
4. Βιομηχανοποίηση:
* Η Βιομηχανική Επανάσταση τον 18ο και 19ο αιώνα αύξησε περαιτέρω τη ζήτηση για ξυλεία και άλλα δασικά προϊόντα, όπως χαρτί και χαρτοπολτό.
* Αυτό οδήγησε σε ακόμη πιο εκτεταμένη εκκένωση των δασών, ειδικά σε περιοχές κοντά σε βιομηχανικά κέντρα.
5. Αστικοποίηση:
* Καθώς οι πόλεις μεγάλωναν, καταπάτησαν τα κοντινά δάση, οδηγώντας σε αποψίλωση των δασών για έργα αστικής ανάπτυξης και υποδομής.
6. Μεταλλεία και Μεταλλουργία:
* Τα δάση καθαρίστηκαν επίσης για εξόρυξη και μεταλλουργία, καθώς χρειάζονταν για την παροχή καυσίμων για τη τήξη και άλλες διεργασίες.
7. Υπερβόσκηση:
* Η υπερβόσκηση από ζώα, ιδίως αιγοπρόβατα, θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε αποψίλωση των δασών, καθώς κατανάλωναν νεαρά δενδρύλλια και εμπόδιζαν την αναγέννηση των δασών.
8. Πόλεμοι και συγκρούσεις:
* Οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις συχνά κατέληγαν σε αποψίλωση των δασών, καθώς τα δάση καθαρίστηκαν για να χτιστούν οχυρώσεις, να δημιουργηθούν πεδία μάχης ή απλώς ως μια πράξη καταστροφής.
Η εκτεταμένη αποψίλωση των δασών της Ευρώπης είχε αρκετές αρνητικές συνέπειες, όπως η διάβρωση του εδάφους, η απώλεια της βιοποικιλότητας και η κλιματική αλλαγή. Ως απάντηση, πολλές ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να εφαρμόζουν πολιτικές διατήρησης και αναδάσωσης των δασών τον 19ο και τον 20ο αιώνα για να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα και να προστατεύσουν τα εναπομείναντα δάση τους.
