- Έλεγχος της διώρυγας του Σουέζ: Η Διώρυγα του Σουέζ, που ολοκληρώθηκε το 1869, παρείχε μια συντομότερη και πιο άμεση διαδρομή μεταξύ Ευρώπης και Ασίας, μειώνοντας σημαντικά τον χρόνο και το κόστος του ταξιδιού. Έγινε ζωτικής σημασίας εμπορικός δρόμος τόσο για τη Βρετανία και τη Γαλλία, καθώς και για πολλά άλλα ευρωπαϊκά έθνη.
- Economic Lifeline: Η Διώρυγα του Σουέζ απέφερε σημαντικά έσοδα για την Αίγυπτο μέσω των διοδίων ναυσιπλοΐας. Η Βρετανία και η Γαλλία είχαν σημαντικές οικονομικές επενδύσεις στο κανάλι και φοβούνταν ότι θα χάσουν τα κέρδη και τον έλεγχο αυτής της κρίσιμης διάβασης.
Πολιτική επιρροή:
- Δύναμη και κύρος: Η Βρετανία και η Γαλλία, ως μεγάλες αποικιακές δυνάμεις εκείνη την εποχή, ανησυχούσαν για τη διατήρηση της επιρροής και της πολιτικής κυριαρχίας τους στην περιοχή. Θεωρούσαν την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ από την Αίγυπτο ως πρόκληση για την εξουσία και τα συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή.
Ζητήματα ασφαλείας:
- Στρατιωτική πρόσβαση: Η διώρυγα του Σουέζ είχε επίσης στρατηγική στρατιωτική σημασία. Η Βρετανία και η Γαλλία διατηρούσαν στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή και βασίζονταν στο κανάλι για την ταχεία ανάπτυξη στρατευμάτων και προμηθειών. Ανησύχησαν ότι ο έλεγχος της Αιγύπτου πάνω στο κανάλι θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις και να αποδυναμώσει τις αμυντικές τους ικανότητες.
Ιστορικό πλαίσιο:
- Προηγούμενος έλεγχος: Η διώρυγα του Σουέζ αρχικά κατασκευάστηκε και λειτουργούσε από γαλλικές εταιρείες. Η Βρετανία απέκτησε σημαντικό μερίδιο στην ιδιοκτησία της διώρυγας το 1875, και οι δύο χώρες κατείχαν κυρίαρχες θέσεις στη διαχείριση και χρήση της πλωτής οδού. Η εθνικοποίηση από την Αίγυπτο θεωρήθηκε ως πράξη περιφρόνησης ενάντια στον ξένο έλεγχο και επιρροή.
Εθνικισμός και Αντιαποικιοκρατία:
- Έμπνευση για άλλους: Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, η Βρετανία και η Γαλλία φοβήθηκαν ότι οι ενέργειες της Αιγύπτου θα αποτελέσουν προηγούμενο για άλλα αποικισμένα έθνη να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους και τον έλεγχό τους σε πολύτιμους πόρους. Αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να υπονομεύσει τα υπάρχοντα αποικιακά συστήματα και να αμφισβητήσει την παγκόσμια κυριαρχία τους.
Συνοψίζοντας, η εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ προκάλεσε ανησυχίες στη Βρετανία και τη Γαλλία επειδή επηρέασε τα στρατηγικά οικονομικά τους συμφέροντα, αμφισβήτησε την πολιτική επιρροή τους στην περιοχή και απείλησε τη στρατιωτική τους πρόσβαση και τον έλεγχο αυτής της κρίσιμης εμπορικής οδού. Η κατάσταση κλιμακώθηκε και τελικά οδήγησε στην κρίση του Σουέζ το 1956.
