Σε απάντηση στην προέλαση των Συμμάχων, η ιταλική κυβέρνηση υπό τον Στρατάρχη Pietro Badoglio επεδίωξε ανακωχή με τους Συμμάχους. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, η Ιταλία ανακοίνωσε την άνευ όρων παράδοσή της στους Συμμάχους. Αυτή η απόφαση σηματοδότησε μια σημαντική καμπή στον πόλεμο, καθώς ουσιαστικά απομάκρυνε την Ιταλία από τη συμμαχία του Άξονα και άνοιξε το δρόμο για τις συμμαχικές δυνάμεις να προχωρήσουν περαιτέρω στην Ευρώπη.
Οι όροι της ανακωχής περιλάμβαναν διατάξεις για την παύση των εχθροπραξιών, τον αφοπλισμό των ιταλικών στρατευμάτων και τη συνεργασία της ιταλικής κυβέρνησης με τους Συμμάχους. Ωστόσο, η ανακωχή δεν είχε ως αποτέλεσμα τον άμεσο τερματισμό των μαχών στην Ιταλία. Οι γερμανικές δυνάμεις, που είχαν σταθμεύσει στην Ιταλία από το 1943, αρνήθηκαν να παραδοθούν και εξαπέλυσαν σειρά αντεπιθέσεων κατά των συμμαχικών δυνάμεων. Αυτό οδήγησε σε μια παρατεταμένη και πικρή εκστρατεία στην Ιταλία που κράτησε μέχρι το τέλος του πολέμου το 1945.
Παρά την παράδοση των Ιταλών, πολλοί Ιταλοί στρατιώτες συνέχισαν να πολεμούν δίπλα στις γερμανικές δυνάμεις, πιστεύοντας ότι εξακολουθούσαν να δεσμεύονται από τη συμμαχία τους με τη Γερμανία. Άλλοι εντάχθηκαν στο ιταλικό κίνημα αντίστασης, το οποίο πολέμησε ενάντια στη γερμανική κατοχή και υποστήριξε τη συμμαχική υπόθεση. Η χώρα χωρίστηκε μεταξύ εκείνων που υποστήριζαν τους Συμμάχους και εκείνων που παρέμειναν πιστοί στο φασιστικό καθεστώς ή στις γερμανικές δυνάμεις.
Η ιταλική παράδοση είχε βαθύ αντίκτυπο στην πορεία του πολέμου στην Ευρώπη. Αποδυνάμωσε τη συμμαχία του Άξονα, ενίσχυσε το ηθικό των Συμμάχων και άνοιξε ένα νέο μέτωπο για τους Συμμάχους στη νότια Ευρώπη. Η ιταλική εκστρατεία αποδείχθηκε μια πρόκληση και δαπανηρή προσπάθεια για τους Συμμάχους, αλλά τελικά συνέβαλε στην ήττα της ναζιστικής Γερμανίας και στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
