Αυστρία-Ουγγαρία:
- Συμμαχία με τη Γερμανία: Η Αυστροουγγαρία είχε μια ισχυρή συμμαχία με τη Γερμανία, η οποία ήταν γνωστή ως Διπλή Συμμαχία. Αυτή η συμμαχία υποχρέωνε και τις δύο χώρες να αλληλοϋποστηρίζονται σε περίπτωση πολέμου.
- Προσάρτηση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης: Το 1908, η Αυστροουγγαρία προσάρτησε τις επαρχίες της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, που προηγουμένως αποτελούσαν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η ενέργεια δημιούργησε εντάσεις με τη Σερβία, η οποία ήλπιζε να επεκτείνει την επικράτειά της σε αυτές τις επαρχίες.
- Τελεσίγραφο προς τη Σερβία: Μετά τη δολοφονία του Αρχιδούκα Φραντς Φερδινάνδου της Αυστρίας από Σέρβο εθνικιστή το 1914, η Αυστροουγγαρία εξέδωσε τελεσίγραφο στη Σερβία που θεωρήθηκε εξαιρετικά σκληρό και παράλογο. Η Σερβία αποδέχθηκε τα περισσότερα από τα αιτήματα αλλά απέρριψε ορισμένα, με αποτέλεσμα η Αυστροουγγαρία να κηρύξει τον πόλεμο στη Σερβία.
- Έναρξη Α' Παγκοσμίου Πολέμου: Η κήρυξη του πολέμου της Αυστροουγγαρίας στη Σερβία πυροδότησε μια αλυσίδα γεγονότων που οδήγησαν στο ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ιταλία:
- Τριπλή Συμμαχία: Η Ιταλία ήταν αρχικά μέρος της Τριπλής Συμμαχίας με τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία. Ωστόσο, η Ιταλία είχε τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς της, ιδιαίτερα με την Αυστροουγγαρία για εδάφη στα Βαλκάνια και την Αδριατική Θάλασσα.
- Ουδετερότητα: Όταν ξέσπασε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, η Ιταλία παρέμεινε αρχικά ουδέτερη, επικαλούμενη ότι η συμμαχία ήταν αμυντική και ότι η Αυστροουγγαρία είχε ξεκινήσει τον πόλεμο.
- Είσοδος στον πόλεμο: Το 1915, η Ιταλία προσχώρησε στις Συμμαχικές Δυνάμεις (που περιλάμβαναν τη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία και αργότερα τις Ηνωμένες Πολιτείες) αφού κατέληξε σε μυστική συμφωνία μαζί τους. Με την ένταξη της Ιταλίας στους Συμμάχους, η Ιταλία επεδίωξε εδαφικά κέρδη, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων των περιοχών του Τιρόλου και του Küstenland της Αυστροουγγαρίας, καθώς και τον έλεγχο της Αδριατικής Θάλασσας.
Συνοψίζοντας, η Αυστροουγγαρία έπαιξε άμεσο και κεντρικό ρόλο στην έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου εκδίδοντας το τελεσίγραφο στη Σερβία και κηρύσσοντας τον πόλεμο στη χώρα αυτή μετά τη δολοφονία του Αρχιδούκα Φραντς Φερδινάνδου. Από την άλλη πλευρά, η Ιταλία παρέμεινε αρχικά ουδέτερη και επέλεξε να μπει στον πόλεμο αργότερα με βάση τα συμφέροντά της και τις διπλωματικές συμφωνίες της, αλλά δεν είχε το ίδιο επίπεδο ευθύνης για την έναρξη της σύγκρουσης.
