Σε όλη την ευρωπαϊκή ιστορία, οι θρησκευτικές πεποιθήσεις έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικών συμμαχιών και αντιπαλοτήτων. Για παράδειγμα, η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση τον 16ο αιώνα χώρισε την Ευρώπη σε θρησκευτικές γραμμές, με καθολικά και προτεσταντικά κράτη να συγκρούονται συχνά σε συγκρούσεις όπως ο Τριακονταετής Πόλεμος. Στη Γαλλία, οι θρησκευτικοί πόλεμοι μεταξύ Καθολικών και Ουγενότων κορυφώθηκαν με τη σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου το 1572, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση της Καθολικής μοναρχίας.
Στην Αγγλία, οι θρησκευτικές πολιτικές μοναρχών όπως ο Ερρίκος Η' και η Ελισάβετ Α είχαν βαθύ αντίκτυπο στην πολιτική και τη σχέση της χώρας με άλλα ευρωπαϊκά έθνη. Η ρήξη του Ερρίκου με την Καθολική Εκκλησία και η ίδρυση της Εκκλησίας της Αγγλίας οδήγησαν σε εντάσεις με τη Ρώμη και αυξημένη πολιτική αστάθεια. Η επιδέξια πλοήγηση της Ελισάβετ στις θρησκευτικές διαφορές, από την άλλη πλευρά, συνέβαλε σε μια περίοδο σχετικής ειρήνης και ευημερίας γνωστή ως Ελισαβετιανή Εποχή.
Στην Ανατολική Ευρώπη, η άνοδος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η επέκτασή της σε χριστιανικά εδάφη οδήγησε σε συγκρούσεις με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που προσπαθούσαν να υπερασπιστούν τα θρησκευτικά τους συμφέροντα και να προστατεύσουν τα σύνορά τους. Ο ανταγωνισμός Οθωμανών-Αψβούργων, που διήρκεσε για αιώνες, οδηγήθηκε σε μεγάλο βαθμό από θρησκευτικές διαφορές και είχε σημαντικό αντίκτυπο στην πολιτική δυναμική της περιοχής.
Συνολικά, οι θρησκευτικές επιλογές των Ευρωπαίων ηγετών είχαν εκτεταμένες συνέπειες, διαμορφώνοντας την πορεία της ιστορίας και επηρεάζοντας τη δυναμική της πολιτικής εξουσίας για αιώνες. Ενώ η θρησκεία θα μπορούσε να παρέχει μια πηγή ενότητας και υποστήριξης, θα μπορούσε επίσης να είναι μια πηγή διχασμού και συγκρούσεων, υπογραμμίζοντας τη βαθιά της επιρροή στην ευρωπαϊκή πολιτική και κοινωνία.
