Η Αυστρία-Ουγγαρία, μια κυρίαρχη δύναμη στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη κατά τα τέλη του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, είχε μια πολύπλοκη σχέση με την ιδέα μιας μεγαλύτερης Σερβίας. Η έννοια ενός ενοποιημένου σερβικού κράτους, που περιλαμβάνει εδάφη που κατοικούσαν οι Σέρβοι στα Βαλκάνια, έθεσαν προκλήσεις για τα περιφερειακά συμφέροντα και τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της Αυστρίας-Ουγγαρίας.
Λόγοι αντιπολίτευσης:
1. Προστασία της κυριαρχίας του: Η Αυστρία-Ουγγαρία προσπάθησε να διατηρήσει την επιρροή και την κυριαρχία της στα Βαλκάνια. Η εμφάνιση μιας μεγαλύτερης Σερβίας θα είχε μετατοπίσει την περιφερειακή ισορροπία ισχύος και θα απειλούσε ενδεχομένως τον έλεγχο της Αυστρίας-Ουγγαρίας πάνω στη Βοσνία και την Ερζεγοβίνη, την οποία είχε προσαρτηθεί το 1908.
2. Ο φόβος του σλαβικού εθνικισμού: Η ανάπτυξη του σερβικού εθνικισμού και η ιδέα μιας μεγαλύτερης Σερβίας αντηχούσε με άλλους σλαβικούς λαούς μέσα στην πολυεθνική αυτοκρατορία της Αυστρίας-Ουγγαρίας. Αυτό έθεσε ανησυχίες σχετικά με τα δυνητικά αποσχιστικά κινήματα και την αποσταθεροποίηση της μοναρχίας του Αψβούργου, η οποία αποτελείται από διάφορες εθνοτικές ομάδες.
3. Προστασία των εθνοτικών μειονοτήτων: Μια μεγαλύτερη Σερβία θα είχε πιθανώς οδηγήσει στη συμπερίληψη περιοχών με σημαντικούς πληθυσμούς εθνοτικών μειονοτήτων, όπως οι Βοσνιάκοι, οι Κροάτες και οι Αλβανοί. Η Αυστρία-Ουγγαρία φοβόταν ότι η σερβική κυβέρνηση θα κάνει διακρίσεις εναντίον αυτών των μειονοτήτων, οδηγώντας σε εσωτερικές συγκρούσεις και αστάθεια.
4. Η επιρροή της Ρωσίας: Η Αυστρία-Ουγγαρία θεωρούσε τη Ρωσία ως αντίπαλο και πιθανό προστάτη των Σερβικών συμφερόντων. Η προοπτική μιας μεγαλύτερης Σερβίας που ευθυγραμμίζεται με τις παν-σλαβικές φιλοδοξίες της Ρωσίας, οι οποίες προσπάθησαν να ενοποιήσουν τους σλαβικούς λαούς υπό ρωσική επιρροή. Αυτή η γεωπολιτική αντιπαλότητα αύξησε την αντίσταση της Αυστρίας-Ουγγαρίας στον σχηματισμό ενός μεγαλύτερου σερβικού κράτους.
5. Διατήρηση του status quo: Η Αυστρία-Ουγγαρία προτιμούσε να διατηρήσει την υπάρχουσα πολιτική τάξη και τα εδαφικά όρια στα Βαλκάνια. Η διαταραχή του status quo επιτρέποντας τη δημιουργία μεγαλύτερης Σερβίας θα μπορούσε να προκαλέσει ένα φαινόμενο ντόμινο, οδηγώντας σε περαιτέρω εδαφικές διαφορές και συγκρούσεις στην περιοχή.
Συνοπτικά, η Αυστρία-Ουγγαρία αντιτάχθηκε στο σχηματισμό μεγαλύτερης Σερβίας λόγω ανησυχιών για τη δική της δύναμη και επιρροή στα Βαλκάνια, φόβο του σλαβικού εθνικισμού, πιθανές διακρίσεις κατά των εθνοτικών μειονοτήτων, γεωπολιτική αντιπαλότητα με τη Ρωσία και την επιθυμία να διατηρηθεί η υπάρχουσα περιφερειακή τάξη. Αυτοί οι παράγοντες συνέβαλαν στις κλιμακωτές εντάσεις μεταξύ Αυστρίας-Ουγγαρίας και Σερβίας, με αποκορύφωμα την εκδήλωση του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου το 1914.
