1826-1827: Η επανάσταση της Κοσιάτα:Η πρώτη μεγάλη κρίση στη Μεγάλη Κολομβία συνέβη το 1826 όταν μια ομάδα στρατιωτικών αξιωματικών με επικεφαλής τον Χοσέ Αντόνιο Πάες επαναστάτησε ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση στη Μπογκοτά. Οι αντάρτες, γνωστοί ως Κοσιάτα, ζήτησαν μεγαλύτερη αυτονομία για τη Βενεζουέλα και τον τερματισμό των συγκεντρωτικών πολιτικών. Αν και η εξέγερση τελικά κατεστάλη, ανέδειξε τις αυξανόμενες εντάσεις εντός της δημοκρατίας.
1828: Η Συνέλευση της Ocaña:Σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη δυσαρέσκεια, ο Simón Bolívar συγκάλεσε μια συνταγματική συνέλευση στην Ocaña το 1828. Η συνέλευση έγινε γρήγορα πεδίο μάχης για διαφορετικές πολιτικές φατρίες, με τους φεντεραλιστές να υποστηρίζουν μεγαλύτερη περιφερειακή αυτονομία και τους συγκεντρωτές να επιδιώκουν να διατηρήσουν μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση. Η σύμβαση κατέληξε σε αποτυχία, βαθύνοντας περαιτέρω τις διαιρέσεις στη Μεγάλη Κολομβία.
1829-1830: Απόσχιση Βενεζουέλας και Ισημερινού:Το 1829, το Κογκρέσο της Βενεζουέλας κήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Μεγάλη Κολομβία, επικαλούμενο την αποτυχία της δημοκρατίας να καλύψει τις ανάγκες του λαού της Βενεζουέλας. Την απόσχιση της Βενεζουέλας ακολούθησε γρήγορα ο Ισημερινός, ο οποίος κήρυξε την ανεξαρτησία του το 1830. Τόσο η Βενεζουέλα όσο και ο Ισημερινός δημιούργησαν τις δικές τους χωριστές κυβερνήσεις, τερματίζοντας ουσιαστικά την ύπαρξη της Μεγάλης Κολομβίας.
Η διάλυση της Gran Colombia ήταν μια περίπλοκη διαδικασία που οδηγήθηκε από έναν συνδυασμό πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών παραγόντων. Παρά τις προσπάθειες του Simón Bolívar και άλλων ηγετών, η δημοκρατία αποδείχθηκε τελικά μη βιώσιμη λόγω της τεράστιας επικράτειάς της, των διαφορετικών πληθυσμών της και των αντικρουόμενων πολιτικών ιδεολογιών της. Η κληρονομιά της Gran Colombia, ωστόσο, συνεχίζει να διαμορφώνει την ιστορία και την ταυτότητα των χωρών που προέκυψαν από τη διάλυσή της.
