Κοινά ονόματα:
- Οχιά του Νείλου
- Αιγυπτιακή οχιά
- Βορειοαφρικανική οχιά
- Οχιά Σαχάρας
- Μαροκινή οχιά
- Νταμπόγια
Ταξινομία:
- Βασίλειο:Animalia
- Phylum:Χορδάτα
- Τάξη:Ερπετό
- Παραγγελία:Squamata
- Υποκατηγορία:Serpentes
- Οικογένεια:Viperidae
- Υποοικογένεια:Viperinae
- Γένος:_Macrovipera_
- Είδος:_M. mauritanica_
Η οχιά του Νείλου είναι ένα δηλητηριώδες είδος φιδιού που προέρχεται από τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Είναι μέλος της οικογένειας των Viperidae.
Η οχιά του Νείλου κατοικεί κυρίως σε άνυδρες και ημίξηρες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων των βραχωδών λόφων, των θαμνωδών εκτάσεων και των παρυφών της ερήμου. Ωστόσο, έχει βρεθεί και σε αστικές και αγροτικές περιοχές.
Περιγραφή:
- Μήκος:Οι ενήλικες συνήθως κυμαίνονται από 4 έως 6 πόδια (1,2 έως 1,8 μέτρα) σε μήκος, αλλά τα εξαιρετικά άτομα μπορούν να φτάσουν μήκη άνω των 8 ποδιών (2,4 μέτρα).
- Σώμα:Στιβαρή, στιβαρή κατασκευή με τριγωνικό κεφάλι και σχετικά κοντή ουρά. Τα λέπια στο σώμα του είναι μικρά, με καρίνα (ραβδώσεις) και βοηθούν την οχιά να εναρμονιστεί με το περιβάλλον της.
- Χρωματισμός:Πολύ μεταβλητός, με ορισμένα άτομα να εμφανίζουν αποχρώσεις του καφέ, του γκρι, του λαδί ή του κοκκινοκαφέ. Συχνά υπάρχει μια σειρά από σκούρα σημάδια σε σχήμα σεβρόν που τρέχουν στο πίσω μέρος. Η κοιλιά είναι συνήθως πιο ανοιχτόχρωμη, συχνά με σκούρα σημάδια.
Συμπεριφορά:
- Μοναχικές και νυχτερινές:Οι οχιές του Νείλου δραστηριοποιούνται κυρίως τη νύχτα, περνώντας τις ώρες της ημέρας κρυμμένες σε λαγούμια, σχισμές βράχων ή βλάστηση.
- Ενέδρα αρπακτικών:Χρησιμοποιούν μια στρατηγική κυνηγιού ενέδρας. Περιμένουν υπομονετικά τα θηράματα, συνήθως τρωκτικά ή μικρά θηλαστικά, να έρθουν σε κοντινή απόσταση πριν ξεκινήσουν μια γρήγορη επίθεση και εγχύσουν το ισχυρό τους δηλητήριο.
- Δηλητήριο:Το δηλητήριο της οχιάς του Νείλου είναι κυτταροτοξικό, που σημαίνει ότι προκαλεί βλάβες και νέκρωση στους ιστούς. Το δηλητήριο περιέχει επίσης νευροτοξικές ιδιότητες που μπορεί να οδηγήσουν σε παράλυση και δυνητικά απειλητικά για τη ζωή συμπτώματα εάν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα.
- Αμυντική συμπεριφορά:Οι οχιές του Νείλου είναι γενικά ντροπαλές και μη επιθετικές, εκτός και αν τις βρουν στη γωνία ή τις απειλούν. Όταν απειλούνται, υιοθετούν μια αμυντική στάση, τυλίγοντας αμυντικά το σώμα τους και εμφανίζοντας τους κυνόδοντές τους.
- Αναπαραγωγή:Οι οχιές του Νείλου είναι ωοζωοτόκες, που σημαίνει ότι τα θηλυκά γεννούν ζωντανά μικρά που έχουν εκκολαφθεί εσωτερικά από αυγά. Τα θηλυκά διατηρούν τα αυγά μέσα στο σώμα τους μέχρι να είναι έτοιμα να εκκολαφθούν, κάτι που συμβαίνει αρκετές εβδομάδες μετά το ζευγάρωμα. Τα μεγέθη των απορριμμάτων κυμαίνονται συνήθως από 10 έως 20 απογόνους, αλλά έχουν καταγραφεί μεγαλύτερες γέννες.
Οικότοπος και κατανομή:
Η οχιά του Νείλου διανέμεται ευρέως στη Βόρεια Αφρική και σε μέρη της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένων χωρών όπως το Μαρόκο, η Αλγερία, η Τυνησία, η Λιβύη, η Αίγυπτος, το Σουδάν και το Ισραήλ.
Βρίσκεται σε διάφορους οικοτόπους, συμπεριλαμβανομένων των ερήμων, των βραχωδών εκβολών, των ξηρών θάμνων και των ημίξηρων λιβαδιών. Προτιμούν περιοχές με επαρκή κάλυψη για ενέδρα θηραμάτων και υποχωρούν όταν ενοχλούνται.
Κατάσταση διατήρησης:
Η οχιά του Νείλου έχει καταχωρηθεί ως Ελάχιστη Ανησυχία (LC) από τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN), υποδεικνύοντας έναν σχετικά σταθερό πληθυσμό και καμία σημαντική απειλή για την επιβίωσή της. Ωστόσο, αντιμετωπίζει τοπικές απειλές από την καταστροφή των οικοτόπων και το κυνήγι σε ορισμένες περιοχές.
Σημασία:
Οι οχιές του Νείλου είναι οικολογικά σημαντικές καθώς παίζουν ρόλο στον έλεγχο των πληθυσμών τρωκτικών στα φυσικά τους ενδιαιτήματα. Ωστόσο, λόγω του δυνητικά επικίνδυνου δηλητηρίου τους, μπορεί να προκύψουν συγκρούσεις ανθρώπου-οχιάς, ειδικά σε αγροτικές περιοχές ή απομακρυσμένους οικισμούς όπου οι άνθρωποι μπορεί να συναντήσουν οχιές ενώ εκτελούν καθημερινές δραστηριότητες ή υπαίθρια εργασία.
