Απόφαση για ρίψη ατομικών βομβών:
1. Ηθικές και ηθικές ανησυχίες: Η χρήση ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι παραμένει ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι ήταν υπερβολικό, αδιάκριτο και προκάλεσε περιττές απώλειες αμάχων. Οι υποστηρικτές λένε ότι επιτάχυνε το τέλος του πολέμου και έσωσε ζωές αποφεύγοντας μια αιματηρή χερσαία εισβολή στην Ιαπωνία.
2. Επιχείρημα στρατιωτικής αναγκαιότητας: Κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι ατομικοί βομβαρδισμοί ήταν απαραίτητοι για να εξαναγκάσουν την παράδοση της Ιαπωνίας, καθώς ο συμβατικός πόλεμος θα είχε οδηγήσει σε πολύ μεγαλύτερες απώλειες τόσο για τους Συμμάχους όσο και για τους Ιάπωνες. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η Ιαπωνία βρισκόταν στο χείλος της ήττας λόγω άλλων παραγόντων, όπως ο αποκλεισμός των Συμμάχων και η είσοδος των Σοβιετικών στον πόλεμο.
Εναλλακτικά Μαθήματα Δράσης:
3. Σε διαπραγμάτευση παράδοσης: Ορισμένοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να είχαν εξερευνήσει εναλλακτικούς τρόπους για να διαπραγματευτούν μια ιαπωνική παράδοση, όπως να προσφέρουν καλύτερους όρους παράδοσης, αντί να καταφύγουν σε ατομικούς βομβαρδισμούς. Οι υποστηρικτές λένε ότι αυτό θα μπορούσε να έχει σώσει ζωές, ενώ εξακολουθεί να επιτυγχάνει τον στόχο των Συμμάχων για τον τερματισμό του πολέμου.
4. Διπλωματία και αποκλεισμός: Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η συνεχιζόμενη διπλωματία, οι οικονομικές κυρώσεις και ο αυστηρότερος ναυτικός αποκλεισμός θα μπορούσαν τελικά να αναγκάσουν την παράδοση της Ιαπωνίας χωρίς την ανάγκη για ατομικούς βομβαρδισμούς. Επισημαίνουν ότι η στρατιωτική κατάσταση της Ιαπωνίας χειροτέρευε και ότι αντιμετώπιζαν εκτεταμένη πείνα.
Ευθύνη για τις ιαπωνικές ενέργειες:
5. Ιαπωνικός ιμπεριαλισμός: Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η στρατιωτική επιθετικότητα και οι φρικαλεότητες της Ιαπωνίας καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, όπως η σφαγή της Ναντζίνγκ, τους κατέστησαν υπεύθυνους για τις συνέπειες που αντιμετώπισαν. Πιστεύουν ότι οι ηγέτες της Ιαπωνίας δεν είχαν δείξει καμία προθυμία να παραδοθούν ή να αλλάξουν την επιθετική τους πολιτική, καθιστώντας τη χρήση ατομικών βομβών απαραίτητη για τον τερματισμό της σύγκρουσης.
6. Θυματοποίηση της Ιαπωνίας: Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο άμαχος πληθυσμός της Ιαπωνίας ήταν το κύριο θύμα των ατομικών βομβών, με εκατοντάδες χιλιάδες αθώους ανθρώπους να σκοτωθούν, οδηγώντας σε μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία. Υποστηρίζουν ότι τέτοιος ανθρώπινος πόνος δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ανεξάρτητα από τις ενέργειες της Ιαπωνίας.
Δίκες εγκλημάτων πολέμου:
7. Δίκες εγκλημάτων πολέμου στο Τόκιο: Υπάρχει διαμάχη σχετικά με τη δικαιοσύνη των Δικαστικών Εγκλημάτων Πολέμου του Τόκιο, όπου διώχθηκαν και εκτελέστηκαν αρκετοί υψηλόβαθμοι Ιάπωνες αξιωματούχοι. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι διεξήχθησαν από τους νικητές, με αποτέλεσμα πιθανή προκατάληψη.
Ιστορικές προοπτικές:
8. Εθνικές αφηγήσεις: Διαφορετικές χώρες έχουν ποικίλες προοπτικές για τα γεγονότα που οδήγησαν στην ήττα της Ιαπωνίας, διαμορφωμένες από τις δικές τους ιστορικές εμπειρίες και ερμηνείες. Αυτό μπορεί να φανεί στις διαφορετικές απόψεις ιστορικών και σχολιαστών στην Ιαπωνία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα έθνη που εμπλέκονται στον πόλεμο.
9. Ρεβιζιονισμός: Ορισμένα ιστορικά ρεβιζιονιστικά κινήματα στην Ιαπωνία και αλλού επιδιώκουν να υποβαθμίσουν την έκταση της ιαπωνικής επιθετικότητας και φρικαλεοτήτων, υποστηρίζοντας ότι η χώρα έπεσε θύμα υπερβολικής τιμωρίας και ότι η χρήση ατομικών βομβών ήταν αδικαιολόγητη. Αυτές οι απόψεις συζητούνται ευρέως και αμφισβητούνται από μελετητές και ιστορικούς.
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις μεγάλες συζητήσεις και διαμάχες γύρω από την ήττα της Ιαπωνίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναδεικνύουν την πολυπλοκότητα των ιστορικών γεγονότων και τη διαρκή αναζήτηση κατανόησης και ερμηνείας.
