Πώς αντέδρασε η Κίνα στην πολιτική ανοιχτών θυρών;

Η Κίνα αρχικά αντιστάθηκε στο δυτικό εμπόριο και επιρροή κατά τη διάρκεια της δυναστείας Qing (1644–1911). Ωστόσο, τον 19ο αιώνα, οι δυτικές δυνάμεις, ιδιαίτερα η Βρετανία και η Γαλλία, άρχισαν να ασκούν αυξανόμενη πίεση στην Κίνα για να ανοίξει τις αγορές της στο εξωτερικό εμπόριο. Ως απάντηση σε αυτές τις πιέσεις, η Κίνα υιοθέτησε μια σειρά από αυτοενισχύουσες μεταρρυθμίσεις στα μέσα του 19ου αιώνα με στόχο τον εκσυγχρονισμό του στρατού και της οικονομίας της. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις περιελάμβαναν την ίδρυση των πρώτων εργοστασίων και οπλοστασίων δυτικού τύπου και την αποστολή φοιτητών στο εξωτερικό για σπουδές στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Παρά τις προσπάθειες αυτές, η Κίνα ηττήθηκε σε μια σειρά πολέμων με τις δυτικές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των πολέμων του οπίου (1839–1842 και 1856–1860) και του σινο-γαλλικού πολέμου (1884–1885). Αυτές οι ήττες οδήγησαν στην υπογραφή μιας σειράς άνισων συνθηκών που παρείχαν στις δυτικές δυνάμεις εξωεδαφικά δικαιώματα και έλεγχο σε βασικά μέρη της κινεζικής οικονομίας. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, η Κίνα βίωσε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας και κοινωνικής αναταραχής, συμπεριλαμβανομένης της εξέγερσης των Μπόξερ (1899–1901) και της ανατροπής της δυναστείας Τσινγκ το 1911. Η ίδρυση της Δημοκρατίας της Κίνας το 1912 δεν το έκανε να οδηγήσει άμεσα σε μεγαλύτερη πολιτική σταθερότητα ή οικονομική ανάπτυξη. Η χώρα παρέμεινε διχασμένη από τον πολέμαρχο και αποδυναμώθηκε περαιτέρω από την ιαπωνική επιθετικότητα στις δεκαετίες του 1930 και του 1940. Η νίκη του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) στον κινεζικό εμφύλιο πόλεμο (1946–1949) οδήγησε στην ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ) το 1949. Η ΛΔΚ υιοθέτησε μια πολιτική οικονομικής απομόνωσης και αυτοδυναμίας, γνωστή ως πολιτική «κλειστών θυρών». Αυτή η πολιτική σχεδιάστηκε για να προστατεύσει την Κίνα από την ξένη επιρροή και να προωθήσει τη δική της οικονομική ανάπτυξη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Κίνα άρχισε να ανοίγει την οικονομία της στο εξωτερικό εμπόριο και τις επενδύσεις. Αυτή η πολιτική, γνωστή ως πολιτική «ανοιχτών θυρών», εφαρμόστηκε από τον Deng Xiaoping, τον κορυφαίο ηγέτη της Κίνας από το 1978 έως το 1989. Η πολιτική ανοιχτών θυρών οδήγησε σε ταχεία οικονομική ανάπτυξη στην Κίνα, αλλά δημιούργησε επίσης μια σειρά από προκλήσεις, όπως αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα, διαφθορά και περιβαλλοντική υποβάθμιση. Παρά αυτές τις προκλήσεις, η Κίνα συνέχισε να ακολουθεί την πολιτική ανοιχτών θυρών και είναι πλέον η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.