Σε αυτό το πλαίσιο, η κατανομή των γαλαξιών σε όλη την απέραντη έκταση του σύμπαντος είναι πιο πιθανό να είναι ομοιόμορφη, κατά μέσο όρο, τουλάχιστον πέρα από τις τοπικές δομές υπερσμήνων (σμήνη γαλαξιών ομαδοποιημένα μαζί). Οι γαλαξίες βρίσκονται σε σμήνη, υπερσμήνη και νήματα που εκτείνονται σε τεράστιες αποστάσεις, με τεράστια κενά ενδιάμεσα. Η πυκνότητα των γαλαξιών μπορεί να διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποδηλώνουν ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο κέντρο του σύμπαντος όπου η πυκνότητα των γαλαξιών είναι σημαντικά υψηλότερη από οπουδήποτε αλλού.
Το σύμπαν είναι απέραντο και περιέχει περίπου 2 τρισεκατομμύρια γαλαξίες. Καθώς παρατηρούμε το σύμπαν από τη Γη, αντιλαμβανόμαστε ότι οι γαλαξίες είναι κατανεμημένοι σχετικά ομοιόμορφα προς όλες τις κατευθύνσεις, εκτός από τις τοπικές διακυμάνσεις και συγκεντρώσεις. Η κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου μικροκυμάτων, η οποία είναι η αμυδρή λάμψη του φωτός που έχει απομείνει από το πρώιμο σύμπαν, είναι αξιοσημείωτα ομοιόμορφη στον ουρανό, υποστηρίζοντας περαιτέρω την ιδέα ότι το σύμπαν είναι ισότροπο και ομοιογενές σε μεγάλη κλίμακα.
Επομένως, δεν έχει νόημα, από κοσμολογική άποψη, να υποθέσουμε ότι το κέντρο του σύμπαντος είναι εγγενώς πιο γεμάτο με γαλαξίες σε σύγκριση με άλλες περιοχές του σύμπαντος. Αντίθετα, η κατανομή των γαλαξιών είναι γενικά σύμφωνη με μια ομοιόμορφη διαστολή και κατανομή σε όλη την απεραντοσύνη του σύμπαντος.
