Πώς ήταν τα αμερικανικά στρατόπεδα εγκλεισμού για τους Ιάπωνες κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο;

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών απομάκρυνε βίαια χιλιάδες Ιάπωνες Αμερικανούς από τα σπίτια και τις κοινότητές τους στη Δυτική Ακτή και τους έκλεισε σε στρατόπεδα εγκλεισμού. Τα στρατόπεδα αυτά, που ονομάζονταν ευφημιστικά «κέντρα μετεγκατάστασης», βρίσκονταν σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, συχνά σε ερήμους ή βάλτους.

Οι συνθήκες στους καταυλισμούς ήταν σκληρές και ανθυγιεινές. Οι οικογένειες αναγκάστηκαν να ζουν σε στενούς στρατώνες με λίγη ιδιωτικότητα. Δεν υπήρχαν κρεβάτια, έτσι οι άνθρωποι έπρεπε να κοιμούνται σε λεπτά στρώματα στο πάτωμα. Το φαγητό ήταν συχνά ανεπαρκές και κακώς προετοιμασμένο. Υπήρχαν επίσης λίγες ιατρικές εγκαταστάσεις και πολλοί άνθρωποι πέθαναν από ασθένειες όπως η φυματίωση και η δυσεντερία.

Εκτός από τις σωματικές δυσκολίες, τα στρατόπεδα επηρέασαν και την ψυχική υγεία των Ιαπωνοαμερικανών. Ήταν συνεχώς υπό καχυποψία και παρακολούθηση από την κυβέρνηση. Υπέστησαν επίσης ρατσιστική προπαγάνδα και διακρίσεις. Πολλοί άνθρωποι ένιωσαν απομονωμένοι και μόνοι, ενώ κάποιοι αυτοκτόνησαν.

Τα στρατόπεδα εγκλεισμού ήταν ένα σκοτεινό κεφάλαιο στην αμερικανική ιστορία. Αποτελούσαν παραβίαση των πολιτικών δικαιωμάτων των Ιαπωνοαμερικανών και κηλίδα στη φήμη του έθνους. Το 1988, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών ζήτησε συγγνώμη για τα στρατόπεδα εγκλεισμού και συμφώνησε να καταβάλει αποζημιώσεις στους επιζώντες.