Αρκετοί παράγοντες συνέβαλαν στον αρχικό σκεπτικισμό:
Έλλειψη συγκεκριμένων αποδεικτικών στοιχείων :Στα πρώτα στάδια του πολέμου, υπήρχε έλλειψη συγκεκριμένων στοιχείων ή φωτογραφικής τεκμηρίωσης για τις θηριωδίες που διαπράττονταν στα στρατόπεδα. Πολλές αναφορές βασίστηκαν σε μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων ή μαρτυρίες από δραπέτες, οι οποίες θα μπορούσαν να απορριφθούν ως αναξιόπιστες ή υπερβολικές.
Προπαγάνδα και παραπληροφόρηση :Και οι δύο πλευρές επιδόθηκαν σε έντονη προπαγάνδα κατά τη διάρκεια του πολέμου και υπήρχαν ανησυχίες για τη διάδοση παραπληροφόρησης και φημών. Οι κυβερνήσεις ήταν προσεκτικές όσον αφορά την αποδοχή μη επαληθευμένων αναφορών για να αποφύγουν την παραπλάνηση.
Περιορισμένη νοημοσύνη :Η συλλογή πληροφοριών κατά τη διάρκεια του πολέμου ήταν πρόκληση και οι Σύμμαχοι είχαν περιορισμένους πόρους και πρόσβαση σε πληροφορίες από τα εδάφη του εχθρού. Αυτό κατέστησε δύσκολη την απόκτηση ακριβών και περιεκτικών εκθέσεων για τις συνθήκες και τα γεγονότα μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ελπίδα και άρνηση :Πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων κυβερνητικών αξιωματούχων, δυσκολεύτηκαν να κατανοήσουν το μέγεθος και τη βαρβαρότητα της ναζιστικής γενοκτονίας. Υπήρχε μια απροθυμία να αποδεχθεί την ύπαρξη τέτοιων φρικαλεοτήτων και μια ελπίδα ότι οι αναφορές ήταν υπερβολικές.
Ωστόσο, καθώς προέκυψαν περισσότερα στοιχεία και η κατάσταση γινόταν πιο ξεκάθαρη, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους σταδιακά αναγνώρισαν και καταδίκασαν τις φρικαλεότητες που διαδραματίζονταν στα στρατόπεδα θανάτου. Η απελευθέρωση των στρατοπέδων και η επακόλουθη ανακάλυψη ομαδικών τάφων και ανθρώπινων λειψάνων παρείχαν αναμφισβήτητη απόδειξη της φρίκης που είχε συμβεί. Καθώς ο πόλεμος προχωρούσε και συγκεντρώνονταν περισσότερες πληροφορίες, ο αρχικός σκεπτικισμός έδωσε τη θέση του στην οργή και την αποφασιστικότητα να οδηγηθούν οι δράστες αυτών των εγκλημάτων στη δικαιοσύνη.
