1. Σίτιση:
- Τα κοράλλια είναι θαλάσσια ασπόνδυλα που λαμβάνουν τη διατροφή τους μέσω διαφόρων μηχανισμών διατροφής.
- Τα περισσότερα κοράλλια συμμετέχουν στη φωτοσύνθεση. Έχουν μια συμβιωτική σχέση με μονοκύτταρα φύκια που ονομάζονται zooxanthellae που ζουν στους ιστούς τους. Οι ζωοξανθέλες χρησιμοποιούν το ηλιακό φως για να παράγουν οξυγόνο και υδατάνθρακες μέσω της φωτοσύνθεσης, τους οποίους το κοράλλι χρησιμοποιεί για τροφή.
- Μερικά κοράλλια συλλαμβάνουν επίσης ζωοπλαγκτόν και άλλους μικρούς οργανισμούς χρησιμοποιώντας τα πλοκάμια τους. Αυτά τα πλοκάμια έχουν κεντρικά κύτταρα που ονομάζονται νηματοκύστες που παραλύουν το θήραμα. Στη συνέχεια, το κοράλλι τραβάει το πιασμένο φαγητό στο στόμα του.
2. Αναπαραγωγή:
- Τα κοράλλια μπορούν να αναπαραχθούν τόσο σεξουαλικά όσο και ασεξουαλικά.
- Σεξουαλική αναπαραγωγή:Κατά τη διάρκεια των γεγονότων ωοτοκίας, τα αρσενικά και θηλυκά κοράλλια απελευθερώνουν τα αναπαραγωγικά τους κύτταρα, που ονομάζονται γαμέτες, στη στήλη του νερού. Η γονιμοποίηση γίνεται εξωτερικά και τα γονιμοποιημένα αυγά εξελίσσονται σε planulae, που είναι προνύμφες που κολυμπούν ελεύθερα. Αυτές οι προνύμφες τελικά εγκαθίστανται σε ένα κατάλληλο υπόστρωμα και αναπτύσσονται σε νέες αποικίες κοραλλιών.
- Αφυλική αναπαραγωγή:Μερικά κοράλλια αναπαράγονται ασεξουαλικά μέσω εκβλάστησης ή κατακερματισμού. Κατά τη διάρκεια της εκβλάστησης, μια νέα αποικία κοραλλιών σχηματίζεται όταν μια μικρή ανάπτυξη ή μπουμπούκι αναπτύσσεται σε ένα υπάρχον κοράλλι και στη συνέχεια σπάει. Ο κατακερματισμός συμβαίνει όταν μια αποικία κοραλλιών σπάει σε κομμάτια, καθένα από τα οποία μπορεί να εξελιχθεί σε ένα νέο άτομο.
3. Ανάπτυξη και σχηματισμός αποικιών:
- Τα κοράλλια είναι αποικιακοί οργανισμοί, που σημαίνει ότι αποτελούνται από πολυάριθμους γενετικά πανομοιότυπους πολύποδες που σχηματίζουν μια αποικία.
- Κάθε πολύποδας κοραλλιών εκκρίνει έναν σκληρό σκελετό ανθρακικού ασβεστίου, ο οποίος αποτελεί τη δομική βάση της αποικίας. Η συσσώρευση αυτών των σκελετών με την πάροδο του χρόνου έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός κοραλλιογενούς υφάλου.
- Διαφορετικά είδη κοραλλιών έχουν ξεχωριστά σχήματα και μορφές ανάπτυξης, όπως διακλαδώσεις, ογκώδεις ή επιφανειακές. Ο ρυθμός ανάπτυξής τους ποικίλλει ανάλογα με παράγοντες όπως οι περιβαλλοντικές συνθήκες, η θερμοκρασία του νερού και η διαθεσιμότητα φωτός.
4. Αμυντικοί Μηχανισμοί:
- Τα κοράλλια έχουν διάφορους μηχανισμούς άμυνας για να προστατευθούν από τους θηρευτές, τους ανταγωνιστές και τους περιβαλλοντικούς στρεσογόνους παράγοντες.
- Zooxanthellae:Η συμβιωτική σχέση με τις zooxanthellae παρέχει στα κοράλλια προστασία από την επιβλαβή υπεριώδη ακτινοβολία και ορισμένους θηρευτές.
- Νηματοκύστες:Τα κοράλλια χρησιμοποιούν κεντρικά κύτταρα που ονομάζονται νηματοκύστεις για να αμυνθούν από πιθανές απειλές. Αυτά τα κύτταρα μπορούν να εγχύσουν τοξίνες που ακινητοποιούν ή αποτρέπουν τους θηρευτές.
- Βλέννα:Τα κοράλλια εκκρίνουν ένα στρώμα βλέννας που μπορεί να παγιδεύσει τα ιζήματα και να τα εμποδίσει να φράξουν τους ιστούς των κοραλλιών. Ορισμένα είδη κοραλλιών παράγουν επίσης χημικές ενώσεις για να αποτρέψουν τους θηρευτές ή να ανταγωνίζονται άλλους οργανισμούς για χώρο και πόρους.
5. Περιβαλλοντική ευαισθησία:
- Τα κοράλλια είναι ευαίσθητα στις αλλαγές στο περιβάλλον τους, ιδιαίτερα στη θερμοκρασία του νερού, την ένταση του φωτός, τα επίπεδα pH και τις συγκεντρώσεις θρεπτικών συστατικών.
- Αλλαγές σε αυτές τις παραμέτρους μπορεί να προκαλέσουν πίεση στα κοράλλια, οδηγώντας σε απώλεια ζωοξανθελλών και σε ένα φαινόμενο γνωστό ως λεύκανση των κοραλλιών. Τα λευκασμένα κοράλλια είναι πιο ευαίσθητα σε ασθένειες και μπορεί τελικά να πεθάνουν εάν το στρες επιμένει.
- Η κατανόηση των συμπεριφορών και των οικολογικών αλληλεπιδράσεων των κοραλλιών είναι ζωτικής σημασίας για τη διαχείριση και τη διατήρηση των οικοσυστημάτων των κοραλλιογενών υφάλων ενόψει των περιβαλλοντικών προκλήσεων.
