Η Viceroyalty ιδρύθηκε το 1521, αφού ο Hernán Cortés κατέκτησε την Αυτοκρατορία της Αζτέκων, με την πόλη του Μεξικού να υπηρετεί ως πρωτεύουσα. Ο πρώτος αντιβασιλέας ήταν ο Antonio de Mendoza, ο οποίος διορίστηκε από τον βασιλιά Carlos I (Charles V, Άγιος Ρωμαίος αυτοκράτορας).
Για σχεδόν 300 χρόνια, η αντοχή της Νέας Ισπανίας ήταν ένα σημαντικό κέντρο ισπανικής εξουσίας και επιρροής στην Αμερική. Ήταν υπεύθυνη για τη διοίκηση και την υπεράσπιση μιας τεράστιας επικράτειας, την εξαγωγή πολύτιμων μετάλλων και τη μετατροπή των αυτόχθονων λαών στον Χριστιανισμό. Η αντοχή διαδραμάτισε επίσης καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του ισπανικού πολιτισμού στην Αμερική και η επιρροή της μπορεί ακόμα να φανεί στην τέχνη, την αρχιτεκτονική και τις παραδόσεις της περιοχής.
Η αντιστάθμιση της Νέας Ισπανίας χωρίστηκε σε τέσσερις κύριες περιοχές:την κεντρική περιοχή, τη βόρεια περιοχή, τη νότια περιοχή και την περιοχή της Καραϊβικής. Κάθε περιοχή υποδιαιρέθηκε περαιτέρω σε μικρότερες επαρχίες, το καθένα με τον δικό της κυβερνήτη ή το intendente. Ο αντιβασιλέας ήταν ο επικεφαλής της κυβέρνησης και εκπροσώπησε τον βασιλιά στην αντοχή. Βοηθήθηκε από συμβούλιο συμβούλων γνωστού ως Audiencia, το οποίο χρησίμευσε ως το υψηλότερο δικαστικό σώμα.
Η οικονομία της αντιστάθμισης της Νέας Ισπανίας βασίστηκε κυρίως στην εξόρυξη, τη γεωργία και το εμπόριο. Τα σημαντικότερα ορυκτά που εξήχθησαν ήταν ασήμι, χρυσός και χαλκός. Τα κύρια γεωργικά προϊόντα ήταν ο αραβόσιτος (καλαμπόκι), το σιτάρι και τα φασόλια. Το εμπόριο διεξήχθη κυρίως με την Ισπανία, αλλά και με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και με τις ισπανικές αποικίες στην Καραϊβική και τη Νότια Αμερική.
Η αντίδραση της Νέας Ισπανίας ήταν ένα σημαντικό κέντρο της ιεραποστολικής δραστηριότητας. Οι Φραγκισκανοί, οι Δομινικανοί και οι Ιησουίτες ήταν οι πιο ενεργές θρησκευτικές παραγγελίες στην περιοχή και διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στη μετατροπή των αυτόχθονων λαών στον Χριστιανισμό. Οι αποστολές χρησίμευαν επίσης ως σημαντικά κέντρα εκπαίδευσης και πολιτισμού και διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της ισπανικής αποικιακής κοινωνίας.
Στις αρχές του 19ου αιώνα, η αντοχή της Νέας Ισπανίας διαλύθηκε ως αποτέλεσμα του μεξικανικού πολέμου της ανεξαρτησίας (1810-1821). Η αντοχή χωρίστηκε σε διάφορες ανεξάρτητες χώρες, όπως το Μεξικό, η Γουατεμάλα, το Ελ Σαλβαδόρ, η Ονδούρα, η Νικαράγουα, η Κόστα Ρίκα και η Μπελίζ. Η Δομινικανή Δημοκρατία και η Κούβα κέρδισαν επίσης την ανεξαρτησία τους από την Ισπανία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Η κληρονομιά της αντιστάθμισης της Νέας Ισπανίας είναι πολύπλοκη και πολύπλευρη. Ήταν μια περίοδος μεγάλης επέκτασης και κατάκτησης, αλλά ήταν επίσης μια περίοδος βίας, καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Παρ 'όλα αυτά, η Viceroyalty έθεσε επίσης τα θεμέλια για την ανάπτυξη των σύγχρονων εθνών της Αμερικής και η επιρροή της μπορεί ακόμα να φανεί στην τέχνη, την αρχιτεκτονική και τις παραδόσεις της περιοχής.
