1. Έλλειψη συνειδητοποίησης: Πριν από την επιδημία, υπήρχε περιορισμένη ευαισθητοποίηση σχετικά με την πολιομυελίτιδα και τη σημασία του εμβολιασμού στην Τζαμάικα. Πολλοί άνθρωποι δεν γνώριζαν την πιθανή σοβαρότητα του ιού και πόσο εύκολα θα μπορούσε να εξαπλωθεί.
2. Ανεπαρκείς πρακτικές υγιεινής και υγιεινής: Η έλλειψη πρόσβασης σε καθαρό νερό, η σωστή διάθεση των λυμάτων και οι γενικές κακές συνθήκες υγιεινής σε πολλές κοινότητες συνέβαλαν στην εξάπλωση του ιού μέσω μολυσμένων τροφίμων και νερού.
3. Διαδεδομένα ταξίδια και μετακίνηση ανθρώπων: Η Τζαμάικα, ως νησιωτικό έθνος, βιώνει σημαντικές μετακινήσεις ανθρώπων εντός της χώρας και διεθνώς. Η έλλειψη αποτελεσματικών μέτρων επιτήρησης και ελέγχου της νόσου στα λιμάνια εισόδου και εντός της χώρας επέτρεψε την ταχεία είσοδο και εξάπλωση του ιού.
4. Περιορισμένη υποδομή υγειονομικής περίθαλψης: Το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της Τζαμάικας το 1954 αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμένων πόρων, της έλλειψης εκπαιδευμένων επαγγελματιών γιατρών και των ανεπαρκών ιατρικών εγκαταστάσεων. Η χώρα δεν είχε την ικανότητα να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στην ξαφνική αύξηση των κρουσμάτων πολιομυελίτιδας.
5. Καθυστερήσεις στον εμβολιασμό: Η διαθεσιμότητα και η διανομή του εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας ήταν περιορισμένη κατά τα πρώτα στάδια της επιδημίας, οδηγώντας σε καθυστερήσεις στις προσπάθειες ανοσοποίησης. Αυτό επέτρεψε στον ιό να συνεχίσει να κυκλοφορεί και να μολύνει ευάλωτα άτομα.
6. Παραπληροφόρηση και διστακτικότητα εμβολίων: Υπήρχε κάποια απροθυμία και σκεπτικισμός ως προς τον εμβολιασμό σε ορισμένα τμήματα του πληθυσμού, γεγονός που εμπόδισε τις προσπάθειες για την επίτευξη ευρείας κάλυψης εμβολιασμού.
7. Έλλειψη συντονισμένης απόκρισης: Η αρχική απάντηση στην επιδημία ήταν κατακερματισμένη, με διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες και ιδρύματα να εργάζονται σε απομόνωση. Αυτό παρεμπόδισε τον αποτελεσματικό συντονισμό και την εφαρμογή των μέτρων ελέγχου.
8. Υψηλή πυκνότητα πληθυσμού: Η συγκέντρωση των ανθρώπων που ζούσαν σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές, ιδιαίτερα στο Kingston, διευκόλυνε την ταχεία μετάδοση του ιού από άτομο σε άτομο.
Η συρροή αυτών των παραγόντων συνέβαλε στην ταχεία εξάπλωση της επιδημίας της πολιομυελίτιδας στην Τζαμάικα το 1954, με αποτέλεσμα μια σημαντική κρίση δημόσιας υγείας.
