Ο πρωταρχικός στόχος του Λίνκολν ήταν να διατηρήσει την Ένωση των Ηνωμένων Πολιτειών. Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του το 1861, επτά νότιες πολιτείες είχαν ήδη αποσχιστεί, σχηματίζοντας τις Συνομοσπονδιακές Πολιτείες της Αμερικής. Ο Λίνκολν πίστευε ότι η Ένωση ήταν αέναη και δεν μπορούσε να διαλυθεί παρά μόνο μέσω συνταγματικής τροποποίησης, η οποία δεν είχε επιτευχθεί.
2) Τερματισμός της δουλείας
Αν και δεν ήταν άμεσος στόχος κατά την ορκωμοσία του, ο Λίνκολν άρχισε σταδιακά να θεωρεί την κατάργηση της δουλείας ως απαραίτητο βήμα προς τη διατήρηση της Ένωσης. Αρχικά επικεντρώθηκε στην αποτροπή της εξάπλωσης της δουλείας σε νέα εδάφη, αλλά καθώς προχωρούσε ο Εμφύλιος Πόλεμος, η χειραφέτηση έγινε κεντρικό στοιχείο των πολιτικών του.
3) Αποκατάσταση της Ένωσης
Μετά την ήττα της Συνομοσπονδίας στον Εμφύλιο Πόλεμο, ο Λίνκολν προσπάθησε να επαναφέρει τις νότιες πολιτείες στην Ένωση και να επανενώσει το έθνος. Υποστήριξε μια μέτρια πολιτική ανασυγκρότησης που θα επέτρεπε μια ταχεία και συμβιβαστική διαδικασία επανεισδοχής των νότιων κρατών στην Ένωση.
4) Προώθηση της Οικονομικής Ανάπτυξης και της Υποδομής
Ο Λίνκολν ενδιαφέρθηκε έντονα για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και ανάπτυξης. Υποστήριξε την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών και άλλων έργων υποδομής, καθώς και τη δημιουργία εθνικού τραπεζικού συστήματος. Αυτές οι πρωτοβουλίες θεωρήθηκαν απαραίτητες για την οικονομική πρόοδο του έθνους.
5) Ενίσχυση της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης
Κατά τη διάρκεια του πολέμου και των συνεπειών του, ο Λίνκολν ενίσχυσε την εξουσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και την ικανότητά της να αντιμετωπίζει εθνικά ζητήματα. Διεύρυνε το πεδίο της ομοσπονδιακής εξουσίας και δημιούργησε σημαντικά προηγούμενα για τη μελλοντική άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας.
