1. Διπλωματικές προσπάθειες:
- Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξέφρασαν την ανησυχία τους και την καταδίκη τους για τις σφαγές αλλά δεν έκαναν κανένα σημαντικό βήμα για να παρέμβουν ή να πιέσουν την οθωμανική κυβέρνηση.
- Ευρωπαϊκές δυνάμεις όπως η Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία εξέδωσαν δημόσιες δηλώσεις καταδικάζοντας τις θηριωδίες αλλά και επιδίωξαν τα συμφέροντα και τις διπλωματικές τους σχέσεις με την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
2. Ανθρωπιστική Βοήθεια:
- Αρκετές οργανώσεις αρωγής, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικανικής Επιτροπής για την Αρμενική και Συριακή Αρωγή και το Γερμανικό Ταμείο Αρωγής της Εγγύς Ανατολής, παρείχαν ανθρωπιστική βοήθεια σε Αρμένιους επιζήσαντες.
- Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών διέθεσε κονδύλια για τις προσπάθειες ανακούφισης και έστειλε ιατρικό προσωπικό για να βοηθήσει τους επιζώντες.
3. Λογαριασμοί και αναφορές αυτόπτων μαρτύρων:
- Δημοσιογράφοι, ιεραπόστολοι και διπλωμάτες ανέφεραν τις φρικαλεότητες που αντίκρισαν στην Αρμενία. Αυτές οι εκθέσεις βοήθησαν στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τη γενοκτονία διεθνώς.
- Ο Γερμανός πρεσβευτής στην Τουρκία, Χανς φον Βανγκενχάιμ, έστειλε στην κυβέρνησή του λεπτομερείς απολογισμούς για τις σφαγές, προτρέποντάς τους να αναλάβουν δράση.
4. Διεθνείς Έρευνες:
- Το 1915, μια εξεταστική επιτροπή που συστάθηκε από τις Συμμαχικές δυνάμεις επισκέφθηκε την Αρμενία και συγκέντρωσε στοιχεία για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν. Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν στην Έκθεση Bryce, η οποία τεκμηριώνει τη γενοκτονία.
- Η Κοινωνία των Εθνών διόρισε αργότερα μια διεθνή επιτροπή για τη διερεύνηση των γεγονότων στην Αρμενία, αλλά τα ευρήματά της δημοσιεύθηκαν μόνο μετά τον πόλεμο.
5. Μεταπολεμικές Δοκιμές και Αναγνώριση:
- Μετά τον πόλεμο, οι Συμμαχικές δυνάμεις ίδρυσαν στρατιωτικά δικαστήρια για να διώξουν τους Οθωμανούς εγκληματίες πολέμου, αλλά οι περισσότεροι αθωώθηκαν ή επιβλήθηκαν ήπιες ποινές.
- Ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία και η Ουρουγουάη, αναγνώρισαν τη γενοκτονία των Αρμενίων και καταδίκασαν τις φρικαλεότητες, αλλά η ευρεία διεθνής αναγνώριση δεν έγινε παρά πολύ αργότερα.
Συνολικά, η απάντηση της διεθνούς κοινότητας κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας των Αρμενίων χαρακτηρίστηκε από έλλειψη αποφασιστικής δράσης, πολιτικούς προβληματισμούς και ανεπαρκή πίεση στην οθωμανική κυβέρνηση να σταματήσει τις φρικαλεότητες.
