Το αποκορύφωμα της ύφεσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης λέγεται γενικά ότι σημειώθηκε στις αρχές έως τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Οι Συμφωνίες του Ελσίνκι υπογράφηκαν το 1975 και ήταν ένα σημαντικό διπλωματικό επίτευγμα, αλλά δεν σημείωσαν το υψηλότερο σημείο στις σχέσεις ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης κατά την περίοδο της ύφεσης.
Οι Συμφωνίες του Ελσίνκι ήταν μια σειρά συμφωνιών που υπέγραψαν οι ηγέτες των περισσότερων ευρωπαϊκών χωρών, των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, επιβεβαιώνοντας εκ νέου τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η διαπραγμάτευση των συμφωνιών έγινε κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΔΑΣΕ), η οποία είχε ξεκινήσει το 1972 και είχε ως στόχο τη βελτίωση της ασφάλειας και της συνεργασίας στην Ευρώπη.
Οι Συμφωνίες του Ελσίνκι δεν ήταν το απόγειο της ύφεσης, αλλά ήταν ένα σημαντικό βήμα στη διαδικασία βελτίωσης των σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης. Οι συμφωνίες περιελάμβαναν μια σειρά από μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, όπως η κοινοποίηση στρατιωτικών ασκήσεων και η ανταλλαγή στρατιωτικών παρατηρητών, τα οποία συνέβαλαν στη μείωση του κινδύνου σύγκρουσης. Οι συμφωνίες περιλάμβαναν επίσης μια σειρά από διατάξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι οποίες έδιναν ελπίδα στους ανθρώπους στη Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη που αγωνίζονταν για μεγαλύτερη ελευθερία.
Οι Συμφωνίες του Ελσίνκι δεν ήταν ένα τέλειο έγγραφο και δεν έλυσαν όλα τα προβλήματα μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης. Ωστόσο, ήταν ένα σημαντικό βήμα στη διαδικασία της ύφεσης και βοήθησαν να γίνει η Ευρώπη πιο ασφαλής και ασφαλής τόπος.
