Τα φυτά κάκτων χαρακτηρίζονται από τους πυκνούς, σαρκώδεις μίσχους τους που χρησιμεύουν ως όργανα αποθήκευσης νερού. Αυτοί οι μίσχοι τους βοηθούν να επιβιώσουν σε άνυδρα περιβάλλοντα όπου το νερό είναι σπάνιο.
2. Αγκαλιές:
Οι περισσότεροι κάκτοι έχουν αγκάθια, τα οποία είναι τροποποιημένα φύλλα που τους προστατεύουν από τα αρπακτικά και την υπερβολική απώλεια νερού μέσω της διαπνοής. Οι σπονδυλικές στήλες μπορεί να ποικίλλουν σε μέγεθος, σχήμα και πυκνότητα ανάλογα με το είδος.
3. Παϊδάκια:
Πολλοί κάκτοι έχουν προεξέχουσες νευρώσεις ή ραβδώσεις που εκτείνονται κάθετα κατά μήκος των μίσχων τους. Αυτές οι νευρώσεις παρέχουν δομική υποστήριξη και βοηθούν στην αύξηση της επιφάνειας για αποτελεσματική φωτοσύνθεση.
4. Areoles:
Οι αρεόλες είναι μικρές, μαξιλαροειδείς δομές που βρίσκονται στις νευρώσεις ή στην επιφάνεια των κάκτων. Παράγουν αγκάθια, άνθη και νέους μίσχους.
5. Ρίζες:
Τα φυτά κάκτων έχουν εκτεταμένα ριζικά συστήματα που εξαπλώνονται ευρέως και ρηχά. Αυτές οι ρηχές ρίζες τους επιτρέπουν να συλλαμβάνουν αποτελεσματικά τις σπάνιες βροχοπτώσεις.
6. Λουλούδια:
Οι κάκτοι παράγουν όμορφα, συχνά μεγάλα και επιδεικτικά λουλούδια. Τα λουλούδια μπορεί να διαφέρουν σε σχήμα, χρώμα και άρωμα, ανάλογα με το είδος. Συνήθως ανθίζουν για περιορισμένη περίοδο σε συγκεκριμένες εποχές.
7. Φρούτα:
Μετά την ανθοφορία, οι κάκτοι παράγουν καρπούς. Αυτοί οι καρποί μπορεί να είναι σαρκώδεις, ξηροί ή ακανθώδεις, που περιέχουν πολλούς σπόρους. Μερικοί καρποί κάκτων είναι βρώσιμοι και έχουν πολιτιστική σημασία.
