* Γέννηση και εκπαίδευση :Ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1949 στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ. Απέκτησε πτυχία στην αρχιτεκτονική και τη διοίκηση επιχειρήσεων από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT) και υπηρέτησε στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF).
* Πολιτικές απαρχές :Αφού υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Αρχηγός Αποστολής στην Ισραηλινή Πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, DC, τη δεκαετία του 1980, ο Νετανιάχου μπήκε στην πολιτική στο Ισραήλ. Εντάχθηκε στο δεξιό κόμμα Likud και ανέβηκε στις τάξεις του.
Πρώτη θητεία ως πρωθυπουργός (1996-1999):
* Εκλογική Νίκη :Ο Νετανιάχου έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός του Ισραήλ το 1996, νικώντας τον νυν ηγέτη του Εργατικού Κόμματος, Σιμόν Πέρες. Η εκλογή του αποδίδεται συχνά στις σκληροπυρηνικές θέσεις του σχετικά με τις διαπραγματεύσεις για την ασφάλεια και την ειρήνη με τους Παλαιστίνιους.
* Ειρηνευτική διαδικασία με τους Παλαιστίνιους :Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Νετανιάχου ως πρωθυπουργού, οι ειρηνευτικές συνομιλίες με την Παλαιστινιακή Αρχή σταμάτησαν. Υιοθέτησε μια πιο προσεκτική προσέγγιση στις Συμφωνίες του Όσλο, που είχαν ξεκινήσει από τους προκατόχους του, και οι εντάσεις με τους Παλαιστίνιους εντάθηκαν.
* Οικονομικές πολιτικές :Ο Νετανιάχου εφάρμοσε οικονομικές μεταρρυθμίσεις κατά την πρώτη του θητεία. Επικεντρώθηκε στη μείωση των κρατικών δαπανών, στην ιδιωτικοποίηση βιομηχανιών και στο άνοιγμα της ισραηλινής οικονομίας σε ξένες επενδύσεις.
* Θέματα ασφαλείας :Ο Νετανιάχου θεωρείται γεράκι ασφαλείας. Έδωσε προτεραιότητα στη διατήρηση ενός ισχυρού στρατού για την αντιμετώπιση πιθανών απειλών από γειτονικές χώρες και Παλαιστίνιους μαχητές.
Διαλείποντες ρόλοι στην κυβέρνηση (1999-2009):
* Εκτός γραφείου :Μετά την ήττα του 1999 στις εκλογές από το Εργατικό Κόμμα, ο Νετανιάχου υπηρέτησε σε διάφορους υπουργικούς ρόλους στις επόμενες κυβερνήσεις. Διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών, Υπουργός Οικονομικών και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης.
* Αρχηγός της αντιπολίτευσης :Σε περιόδους που δεν ήταν στην εξουσία, ο Νετανιάχου έπαιζε το ρόλο του αρχηγού της αντιπολίτευσης στην Κνεσέτ (ισραηλινό κοινοβούλιο). Επέκρινε τις ειρηνευτικές πολιτικές και τις στρατηγικές ασφάλειας των αντίπαλων κυβερνήσεων.
Δεύτερη θητεία ως πρωθυπουργός (2009-2021):
* Επανεκλογή :Ο Νετανιάχου κέρδισε τις εκλογές του 2009 και ανέλαβε ξανά τη θέση του πρωθυπουργού. Σχημάτισε κυβέρνηση συνασπισμού με δεξιά και κεντρώα κόμματα.
* Πολιτικοί ελιγμοί :Η θητεία του Νετανιάχου σημαδεύτηκε από περιόδους πολιτικής αστάθειας και αλλαγών συνασπισμού. Διατήρησε την εξουσία σχηματίζοντας συμμαχίες και διαπραγματευόμενοι με διαφορετικές πολιτικές παρατάξεις.
* Διακανισμοί και Παλαιστινιακές Σχέσεις :Ο Νετανιάχου αντιμετώπισε κριτική επειδή ενέκρινε την επέκταση των ισραηλινών εποικισμών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Έλαβε σκληρή στάση στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους και αντιστάθηκε στις παραχωρήσεις που επιδιώκει η διεθνής κοινότητα.
* Αμφιλεγόμενες παρατηρήσεις :Ο Νετανιάχου έκανε αρκετές αμφιλεγόμενες δηλώσεις, συμπεριλαμβανομένης της αναφοράς στους Άραβες Ισραηλινούς πολίτες ως «δημογραφική απειλή». Τέτοιες δηλώσεις προκάλεσαν κριτική τόσο στο Ισραήλ όσο και στη διεθνή κοινότητα.
* Οικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις :Υπό την ηγεσία του Νετανιάχου, το Ισραήλ γνώρισε οικονομική ανάπτυξη, καινοτομία στον τομέα της τεχνολογίας και ανάπτυξη του «Έθνους Start-Up».
* Ισχυρισμοί διαφθοράς :Ο Νετανιάχου αντιμετώπισε κατηγορίες και κατηγορίες διαφθοράς τα τελευταία χρόνια. Αυτοί οι ισχυρισμοί, τους οποίους αρνήθηκε, έγιναν αντικείμενο πολλών εν εξελίξει νομικών υποθέσεων στο Ισραήλ.
* Λήξη θητείας :Το 2021, ο Νετανιάχου έχασε την πλειοψηφία του συνασπισμού και ο Ναφτάλι Μπένετ σχημάτισε νέα κυβέρνηση, τερματίζοντας τις διαδοχικές θητείες του Νετανιάχου ως πρωθυπουργού.
Συνοψίζοντας, ο Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι μια εξέχουσα και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στην ισραηλινή πολιτική που υπηρέτησε πολλές θητείες ως Πρωθυπουργός και είχε βασικούς υπουργικούς ρόλους. Είναι γνωστός για την ισχυρή του στάση σχετικά με την ασφάλεια, την προσέγγισή του στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους, τις οικονομικές του μεταρρυθμίσεις και τον ρόλο του στη διαμόρφωση των πολιτικών του Ισραήλ τόσο σε εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
