Ο Τζάκσον ευνόησε τις κρατικές τράπεζες έναντι μιας εθνικής τράπεζας, πιστεύοντας ότι ήταν πιο υπεύθυνες και ανταποκρινόμενες στις τοπικές ανάγκες. Έβλεπε τη Δεύτερη Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών ως ένα ομοσπονδιακό ίδρυμα που ασκούσε υπερβολικό έλεγχο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας και ωφελούσε πλουσιότερα άτομα σε βάρος των απλών πολιτών.
2. Συναλλαγματικός έλεγχος και πληθωρισμός:
Ο Τζάκσον πίστευε ότι η ύπαρξη μιας ενιαίας κεντρικής τράπεζας συγκεντρώνει υπερβολική δύναμη στη νομισματική πολιτική, οδηγώντας δυνητικά σε ανεξέλεγκτο πληθωρισμό. Ανησυχούσε ότι η τράπεζα θα μπορούσε να χειραγωγήσει την προσφορά χρήματος και να ευνοήσει ειδικά συμφέροντα, οδηγώντας σε οικονομική αστάθεια.
3. Προνόμια ελίτ και διαφθορά:
Ο Τζάκσον αντιλήφθηκε τη Δεύτερη Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών ως σύμβολο των προνομίων της ελίτ και του οικονομικού ελιτισμού. Πίστευε ότι η τράπεζα χρησιμοποίησε άδικα τη δύναμή της για να προωθήσει τα συμφέροντα των πλούσιων μετόχων, αφήνοντας συχνά τις μικρές επιχειρήσεις και τους αγρότες να αγωνίζονται να λάβουν δάνεια. Είδε την ανανέωση του καταστατικού της από την τράπεζα ως επέκταση αυτού του προνομίου, αψηφώντας τα συμφέροντα του απλού ανθρώπου.
4. Συνταγματική Ερμηνεία:
Ο Τζάκσον είχε αυστηρή άποψη για το Σύνταγμα και θεωρούσε τον καταστατικό της Δεύτερης Τράπεζας αντισυνταγματικό. Ερμήνευσε το Σύνταγμα ως περιορισμό των εξουσιών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε αυτές που απαριθμούνται ρητά. Εφόσον πίστευε ότι το Σύνταγμα δεν εξουσιοδοτούσε ρητά μια εθνική τράπεζα, ο Τζάκσον υποστήριξε ότι η δημιουργία της Δεύτερης Τράπεζας υπερέβαινε τις εξουσίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
5. Δικαιώματα του κράτους:
Ο Τζάκσον υποστήριζε την κρατική κυριαρχία και θεωρούσε τη Δεύτερη Τράπεζα ως απειλή για τα δικαιώματα των κρατών. Ένιωθε ότι η τράπεζα παρενέβη στις κρατικές οικονομικές πολιτικές και παραβίαζε την ικανότητα των κρατών να ρυθμίζουν τις δικές τους οικονομίες. Πίστευε ότι τα κράτη πρέπει να έχουν μεγαλύτερο έλεγχο σε οικονομικά θέματα εντός των δικαιοδοσιών τους.
6. Προσωπικές μνησικακίες:
Ο Τζάκσον είχε επίσης προσωπική κακία εναντίον του προέδρου της Second Bank, Νίκολας Μπιντλ. Ο Μπιντλ είχε επικρίνει τις πολιτικές του Τζάκσον και ο Τζάκσον αντιλαμβανόταν την τράπεζα ως εχθρό της διοίκησής του και του απλού ανθρώπου. Αυτή η προσωπική εχθρότητα ενίσχυσε περαιτέρω την αντίθεσή του στην τράπεζα.
7. Συμβολισμός και Πολιτικός Ελιγμός:
Η αντίθεση με τη Δεύτερη Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών έγινε σημείο συγκέντρωσης για τους πολιτικούς υποστηρικτές του Τζάκσον και σύμβολο της υπεράσπισης του απλού ανθρώπου ενάντια στις ισχυρές οικονομικές ελίτ. Έπαιξε τη λαϊκίστικη ρητορική του και τον βοήθησε να συγκεντρώσει υποστήριξη από εκείνους που ένιωθαν αποκλεισμένοι από το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
