Τα βασικά χαρακτηριστικά της στρατηγικής island-hopping ήταν:
- Στόχευση στρατηγικά σημαντικών νησιών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως βάσεις για περαιτέρω επιχειρήσεις
- Παράκαμψη βαριά οχυρωμένων οχυρών της Ιαπωνίας και συγκέντρωση σε λιγότερο προστατευμένα νησιά
- Αξιοποίηση αεροπορικής και ναυτικής υπεροχής για υποστήριξη αμφίβιων αποβιβάσεων και εξουδετέρωση εχθρικών θέσεων
Οι εκστρατείες για το νησί ξεκίνησαν με τη Μάχη του Γκουανταλκανάλ τον Αύγουστο του 1942 και συνεχίστηκαν με σημαντικές εμπλοκές, συμπεριλαμβανομένων των μαχών της Ταράουα, της Ίβο Τζίμα, της Οκινάουα και των Φιλιππίνων. Κάθε επιχείρηση άρχιζε με έντονους εναέριους και ναυτικούς βομβαρδισμούς και ακολουθούσαν αποβατικές αποβάσεις και χερσαίες επιχειρήσεις.
Μέχρι τα τέλη του 1944, οι ΗΠΑ είχαν καταλάβει πολλές βασικές αλυσίδες νησιών και βάσεις, συμπεριλαμβανομένων των Saipan, Guam και Tinian, φέρνοντας την Ιαπωνία κοντά σε βομβαρδιστικά μεγάλης εμβέλειας. Η στρατηγική επέτρεψε στις ΗΠΑ να προχωρήσουν σταθερά προς τα ιαπωνικά νησιά, θέτοντας το υπόβαθρο για την τελική παράδοση της Ιαπωνίας τον Αύγουστο του 1945.
Μερικά από τα συγκεκριμένα πλεονεκτήματα της στρατηγικής island-hopping περιλαμβάνουν:
-Επέτρεψε στις ΗΠΑ να δημιουργήσουν μια αλυσίδα βάσεων σε όλο τον Ειρηνικό, η οποία παρείχε υλικοτεχνική υποστήριξη και χώρους εγκατάστασης για περαιτέρω επιχειρήσεις
- Ανάγκασε τους Ιάπωνες να υπερασπιστούν πολλαπλές τοποθεσίες ταυτόχρονα, διευρύνοντας τους πόρους τους
- Βοήθησε τις ΗΠΑ να μάθουν από τα λάθη τους και να βελτιώσουν τις τακτικές και τις τεχνικές με κάθε επιχείρηση
- Συνέχισε την πίεση στους Ιάπωνες, εμποδίζοντάς τους να εδραιώσουν τις άμυνές τους ή να εξαπολύσουν μεγάλες αντεπιθέσεις
Η στρατηγική του island-hopping μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη καθώς οδήγησε τελικά στην ήττα της Ιαπωνίας και στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στον Ειρηνικό. Ωστόσο, οι εκστρατείες περιλάμβαναν επίσης μεγάλες απώλειες και για τις δύο πλευρές και η ίδια η στρατηγική δεν ήταν χωρίς τους επικριτές της, οι οποίοι υποστήριξαν ότι είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν περιττές ζωές και θα μπορούσε να ήταν πιο αποτελεσματική. Ωστόσο, παραμένει ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα επιχειρησιακού σχεδιασμού και εκτέλεσης στον σύγχρονο πόλεμο.
