1. Έλλειψη φωτός: Το ηλιακό φως που διεισδύει στον ωκεανό μειώνεται γρήγορα με το βάθος και ο βαθύς ωκεανός είναι μόνιμα σκοτεινός. Αυτή η απουσία φωτός περιορίζει την πρωτογενή παραγωγή (φωτοσύνθεση) που υποστηρίζει ολόκληρη την τροφική αλυσίδα στον ωκεανό.
2. Υψηλή πίεση: Η πίεση στα βαθιά του ωκεανού μπορεί να είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από την πίεση στο επίπεδο της θάλασσας. Αυτή η τεράστια πίεση καθιστά δύσκολο για τους οργανισμούς να διατηρήσουν την ακεραιότητα του σώματος και τις φυσιολογικές τους λειτουργίες.
3. Ψυχρές θερμοκρασίες: Η θερμοκρασία στα βαθιά του ωκεανού είναι γενικά αρκετά κρύα, συνήθως μεταξύ 0-4°C. Αυτές οι χαμηλές θερμοκρασίες επιβραδύνουν τις μεταβολικές διεργασίες και μπορούν να καταστήσουν δύσκολη την επιβίωση των οργανισμών.
4. Έλλειψη φαγητού: Η έλλειψη φωτός και η πρωτογενής παραγωγή στα βαθιά του ωκεανού οδηγεί σε έλλειψη πόρων τροφίμων. Οι θαλάσσιοι οργανισμοί σε αυτά τα βάθη συχνά βασίζονται στην οργανική ύλη που βυθίζεται από την επιφάνεια ή σε πηγές τροφής που σχετίζονται με υδροθερμικές οπές και άλλα χημειοσυνθετικά περιβάλλοντα.
5. Ακραίες συνθήκες: Ο βαθύς ωκεανός χαρακτηρίζεται από άλλες ακραίες συνθήκες, όπως η υψηλή αλατότητα, τα περιορισμένα επίπεδα οξυγόνου και η παρουσία υδρόθειου. Αυτές οι συνθήκες καθιστούν δύσκολη την προσαρμογή και την επιβίωση πολλών θαλάσσιων οργανισμών.
Ως αποτέλεσμα αυτών των δύσκολων συνθηκών, η αφθονία και η ποικιλομορφία των θαλάσσιων οργανισμών μειώνεται σημαντικά με την αύξηση του βάθους. Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει μια ποικιλία εξειδικευμένων ειδών που έχουν προσαρμοστεί στις ακραίες συνθήκες των βαθέων ωκεανών και ευδοκιμούν σε αυτά τα μοναδικά περιβάλλοντα. Αυτά περιλαμβάνουν διάφορα ψάρια, καρκινοειδή, σκουλήκια, μαλάκια και ζελατινώδεις οργανισμούς όπως οι μέδουσες και τα αγγούρια της θάλασσας.
