1. Κεντρική Αρχή: Οι Ασσύριοι βασιλιάδες κατείχαν την απόλυτη εξουσία και διατηρούσαν μια ισχυρή συγκεντρωτική κυβέρνηση. Καθιέρωσαν ένα ιεραρχικό διοικητικό σύστημα με επαρχιακούς κυβερνήτες και αξιωματούχους άμεσα υπόλογους στον βασιλιά. Αυτό βοήθησε στη διασφάλιση αποτελεσματικής επικοινωνίας και ελέγχου σε όλη την αυτοκρατορία.
2. Επαρχιακό σύστημα: Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε επαρχίες, καθεμία από τις οποίες διοικούνταν από έναν βασιλικό διορισμένο που ονομαζόταν κυβερνήτης (šaknu). Οι επαρχίες υποδιαιρέθηκαν περαιτέρω σε περιφέρειες με επικεφαλής τους περιφερειάρχες. Οι επαρχίες είχαν τις δικές τους στρατιωτικές φρουρές και διοικητικό μηχανισμό.
3. Βασιλική αλληλογραφία: Οι Ασσύριοι βασιλείς συμμετείχαν ενεργά σε αλληλογραφία με επαρχιακούς αξιωματούχους, στρατιωτικούς διοικητές και υποτελή κράτη. Χρησιμοποίησαν ταχυμεταφορείς και ένα δίκτυο ταχυδρομικών σταθμών για να εξασφαλίσουν την ταχεία επικοινωνία και την ταχεία εκτέλεση των βασιλικών εντολών.
4. Πληροφορίες και Κατασκοπεία: Οι Ασσύριοι διατηρούσαν ένα εξελιγμένο δίκτυο πληροφοριών για τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με πιθανές απειλές, εξεγέρσεις και διπλωματικές δραστηριότητες στην περιοχή. Κατάσκοποι χρησιμοποιήθηκαν για να διεισδύσουν σε ξένα δικαστήρια και στρατόπεδα.
5. Στρατιωτική κατάκτηση και επέκταση: Οι Ασσύριοι φημίζονταν για τη στρατιωτική τους ικανότητα και την ικανότητά τους στον πόλεμο. Ακολούθησαν μια πολιτική κατακτήσεων και επέκτασης για να επεκτείνουν τον εδαφικό τους έλεγχο. Ο ασσυριακός στρατός ήταν καλά οργανωμένος, πειθαρχημένος και εξοπλισμένος με προηγμένα όπλα, όπως σιδερένια όπλα και κριάρια.
6. Απελάσεις και επανεγκαταστάσεις: Οι Ασσύριοι συχνά κατέφευγαν σε μαζικές εκτοπίσεις και επανεγκαταστάσεις κατακτημένων πληθυσμών. Αυτό εξυπηρετούσε πολλαπλούς σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της αποδυνάμωσης της βάσης ισχύος των πιθανών αντιπάλων, της διάλυσης πιθανών συμμαχιών και της διασφάλισης της πίστης από τις πρόσφατα κατακτημένες περιοχές.
7. Βασιλική Προπαγάνδα: Οι Ασσύριοι βασιλιάδες παρήγγειλαν εκτενείς βασιλικές επιγραφές, ανάγλυφα και μνημεία που δόξαζαν τα στρατιωτικά τους επιτεύγματα, τη βασιλική καταγωγή και τη θεϊκή τους εύνοια. Αυτά χρησίμευαν για να νομιμοποιήσουν την κυριαρχία τους και να ενισχύσουν τη δημόσια υποστήριξη.
8. Θρησκεία και Θεία Εξουσία: Οι Ασσύριοι βασιλιάδες παρουσιάζονταν ως εκλεκτοί από τους θεούς, ισχυριζόμενοι συχνά ότι είχαν λάβει θεϊκές οδηγίες ή εύνοια. Τόνισαν τη θρησκευτική σημασία των κατακτήσεων τους, συνδέοντας τις στρατιωτικές νίκες με τη θεία επιδοκιμασία.
9. Υποτελή κράτη και αφιέρωμα: Οι Ασσύριοι δημιούργησαν ένα σύστημα υποτελών κρατών, επιτρέποντας σε ορισμένα κατακτημένα εδάφη να διατηρήσουν τους τοπικούς ηγεμόνες τους, πληρώνοντας τακτικά φόρους. Αυτή η διπλωματία βοήθησε στη δημιουργία ενός δικτύου συμμαχικών ή υποτελών κρατών γύρω από την αυτοκρατορία.
10. Γρήγορη και βάναυση τιμωρία: Για να αποτρέψουν πιθανές εξεγέρσεις και εξεγέρσεις, οι Ασσύριοι βασιλείς χρησιμοποίησαν γρήγορη και βάναυση τιμωρία για οποιαδήποτε απιστία ή αντίσταση. Αυτή η πολιτική είχε στόχο να ενσταλάξει φόβο και να αποθαρρύνει τις προκλήσεις στην εξουσία τους.
