Για μεγάλο χρονικό διάστημα η Κίνα ήταν αυτάρκεια και δεν χρειάστηκε να εισάγει αγαθά από άλλες χώρες. Τα κινεζικά αγαθά ήταν σε μεγάλη ζήτηση στην Ευρώπη και η Κίνα θα μπορούσε επομένως να εξάγει αγαθά και να χρησιμοποιήσει τα κέρδη για να αγοράσει τα λίγα πράγματα που ήθελε από άλλες χώρες, όπως ο χρυσός και το ασήμι.
Μέχρι τον δέκατο όγδοο αιώνα η Κίνα ήταν επίσης το κέντρο ενός τεράστιου εμπορικού δικτύου που τεντώθηκε από την Ευρώπη στην Ιαπωνία. Το δίκτυο αυτό βασίστηκε στην ανταλλαγή αγαθών και όχι στα χρήματα και η Κίνα ήταν σε θέση να χρησιμοποιήσει τη θέση της σε αυτό το δίκτυο για να προστατευθεί από την ξένη επιρροή.
Εκτός από αυτούς τους οικονομικούς και πολιτικούς λόγους, οι Κινέζοι είχαν επίσης πολιτιστικούς λόγους για την απόρριψη των βρετανικών προσφορών του εμπορίου. Οι Κινέζοι θεωρούσαν ότι είναι οι πιο πολιτισμένοι άνθρωποι στον κόσμο και πίστευαν ότι δεν είχαν τίποτα να μάθουν από τους δυτικούς βαρβάρους. Πιστεύουν επίσης ότι οι Βρετανοί ήταν ηθικά διεφθαρμένοι και ότι η διαπραγμάτευση μαζί τους θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στην κινεζική κοινωνία.
Ως αποτέλεσμα αυτών των οικονομικών, πολιτικών και πολιτιστικών παραγόντων, η Κίνα απέρριψε τις βρετανικές προσφορές του εμπορίου μέχρι τα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα. Όταν η Κίνα τελικά ηττήθηκε στους πολέμους του οπίου, οι Βρετανοί μπόρεσαν να αναγκάσουν την Κίνα να ανοίξει τα λιμάνια της στο εξωτερικό εμπόριο και να τους παραχωρήσει ειδικά προνόμια συναλλαγών.
