*"Τότε ξαφνικά, μέσα από το θόρυβο των ανθρώπων που μιλούσαν, άκουσα τον Παπά να τραγουδάει. Καθόταν σε ένα παγκάκι και τραγουδούσε σαν να ήταν μόνος στην ερημιά." - Jeanne Wakatsuki Houston
*"Στους μουσαμάς στρατώνες ζούσαν περίπου χίλιοι άνθρωποι, αλλά έξω, όλα ήταν πράσινα και άγρια. Οι λόφοι κύλησαν απαλά από πάνω τους—μαλακοί, καφέ και στρογγυλεμένοι, έμοιαζαν σαν να μην τους είχαν αγγίξει ποτέ. Ο σοφός, χοντρός και αρωματικό, κάλυπτε τις πλαγιές.» —Jeanne Wakatsuki Houston
*"Αλλά η έρημος δεν νοιαζόταν που ήμασταν λυπημένοι ή φοβισμένοι· για την έρημο ήμασταν μόνο μέρος της σκόνης." - Jeanne Wakatsuki Houston
*"Ο μπαμπάς, ένας βουδιστής και πάντα μοιρολάτρης για τα πράγματα που δεν μπορούσε να αλλάξει, πίστευε αν αποδεχόμασταν τη μοίρα μας, αν κάναμε το καλύτερο δυνατό, κάποια μέρα η καλή ζωή θα επέστρεφε σε εμάς." - Jeanne Wakatsuki Houston
*"Ήθελα τόσο πολύ να καταλάβω το μυστικό, αυτό το κλειδί που θα μας βοηθούσε να δραπετεύσουμε, με αυτόν τον τρόπο να ανακτήσουμε αυτό που είχαμε χάσει." - Jeanne Wakatsuki Houston
