1. Πολιτιστική και εθνοτική ποικιλομορφία :Η Νιγηρία είναι μια χώρα με μεγάλη ποικιλία με περισσότερες από 250 εθνότητες και γλώσσες. Αυτή η ποικιλομορφία έκανε δύσκολο για τους Βρετανούς να δημιουργήσουν ένα ενιαίο σύστημα έμμεσης διακυβέρνησης που θα ήταν αποδεκτό από όλες τις ομάδες.
2. Αντίσταση από τοπικούς ηγέτες :Πολλοί τοπικοί ηγέτες στη Νιγηρία αντιστάθηκαν στη βρετανική κυριαρχία και αρνήθηκαν να συνεργαστούν με τη βρετανική διοίκηση. Αυτή η αντίσταση έκανε δύσκολο για τους Βρετανούς να εφαρμόσουν αποτελεσματικά τις πολιτικές τους και να διατηρήσουν τον έλεγχο της χώρας.
3. Έλλειψη πόρων :Οι Βρετανοί δεν είχαν επαρκείς πόρους για να διαχειριστούν αποτελεσματικά τη Νιγηρία. Δεν ήταν σε θέση να παράσχουν επαρκείς υποδομές, εκπαίδευση και υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης στον πληθυσμό της Νιγηρίας. Αυτή η έλλειψη πόρων συνέβαλε στην αυξανόμενη δυσαρέσκεια μεταξύ των Νιγηριανών και κατέστησε δύσκολο για τους Βρετανούς να διατηρήσουν τον έλεγχο.
4. Άνοδος του εθνικισμού :Ο 20ός αιώνας είδε την άνοδο του εθνικισμού στη Νιγηρία. Αυτός ο εθνικισμός τροφοδοτήθηκε από την επιθυμία για αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία από τη βρετανική κυριαρχία. Το εθνικιστικό κίνημα κέρδισε δυναμική και τελικά οδήγησε στην ανεξαρτησία της Νιγηρίας το 1960.
5. Παγκόσμιες αλλαγές :Το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό τοπίο άλλαξε επίσης κατά τον 20ό αιώνα. Η εμφάνιση του Ψυχρού Πολέμου και η παρακμή της αποικιοκρατίας κατέστησαν πιο δύσκολο για τη Βρετανία να διατηρήσει τον έλεγχό της στη Νιγηρία.
Συμπερασματικά, ο έμμεσος έλεγχος της Νιγηρίας δεν λειτούργησε λόγω ενός συνδυασμού πολιτιστικής και εθνοτικής ποικιλομορφίας, αντίστασης από τους τοπικούς ηγέτες, έλλειψη πόρων, άνοδος του εθνικισμού και παγκόσμιων αλλαγών. Αυτοί οι παράγοντες δυσκόλεψαν τους Βρετανούς να δημιουργήσουν και να διατηρήσουν αποτελεσματικό έλεγχο στη Νιγηρία και τελικά οδήγησαν στην ανεξαρτησία της χώρας.
