Από τη μία πλευρά, οι Βρετανοί εισήγαγαν αρκετές διοικητικές και νομικές μεταρρυθμίσεις που βοήθησαν στον εκσυγχρονισμό της Νιγηρίας και τη βελτίωση της ζωής των πολιτών της. Δημιούργησαν επίσης ένα σύστημα εκπαίδευσης που παρήγαγε μια νέα γενιά ηγετών που είχαν δεσμευτεί στην εθνική ενότητα και ανάπτυξη.
Από την άλλη πλευρά, οι Βρετανοί εφάρμοσαν επίσης πολιτικές που προκάλεσαν δυσαρέσκεια μεταξύ των Νιγηριανών, όπως η επιβολή της αποικιοκρατικής κυριαρχίας, η εκμετάλλευση των πόρων και η άνιση κατανομή της εξουσίας και του πλούτου. Αυτές οι πολιτικές συνέβαλαν στην τελική ανεξαρτησία της Νιγηρίας και στην άνοδο του εθνικισμού.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι Igbo, Yoruba και Hausa-Fulani δεν είναι μονόλιθοι. Υπήρχαν σημαντικές διαφορές στη γνώμη σε κάθε ομάδα σχετικά με το ρόλο των Βρετανών και την κατεύθυνση της Νιγηρίας. Μερικά άτομα υποδέχτηκαν τη βρετανική κυριαρχία ως θετική δύναμη, ενώ άλλοι το είδαν ως απειλή για τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής τους.
Συμπερασματικά, είναι ανακριβές να ισχυριζόμαστε ότι το βρετανικό στυλ κυβέρνησης εργάστηκε καλύτερα με μία εθνοτική ομάδα από άλλες. Κάθε ομάδα παρουσίασε ένα σύνθετο μείγμα πλεονεκτημάτων και μειονεκτήματα κατά τη διάρκεια της αποικιακής περιόδου.
