Πρώτον, η Ιαπωνία προσπάθησε να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες για το εμπορικό της πλεόνασμα αυξάνοντας τις εισαγωγές και προωθώντας τις άμεσες ξένες επενδύσεις. Για παράδειγμα, το 2013, η Ιαπωνία ανακοίνωσε ένα σχέδιο για αύξηση των εισαγωγών κατά 30% και των άμεσων ξένων επενδύσεων κατά 25% έως το 2020.
Δεύτερον, η Ιαπωνία επιδίωξε να διαδραματίσει πιο ενεργό ρόλο σε διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Για παράδειγμα, η Ιαπωνία υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής των εμπορικών διαπραγματεύσεων του Αναπτυξιακού Γύρου της Ντόχα του ΠΟΕ και συνέβαλε επίσης στις προσπάθειες του ΔΝΤ να σταθεροποιήσει την παγκόσμια οικονομία.
Τρίτον, η Ιαπωνία επιδίωξε να οικοδομήσει στενότερους οικονομικούς δεσμούς με τους γείτονές της στην Ασία, ιδίως μέσω της εμπορικής συμφωνίας Trans-Pacific Partnership (TPP). Το TPP είναι μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου μεταξύ της Ιαπωνίας, των Ηνωμένων Πολιτειών και 10 άλλων χωρών στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Έχει σχεδιαστεί για τη μείωση των εμπορικών φραγμών και την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης στην περιοχή.
Τέταρτον, η Ιαπωνία επιδίωξε να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες σχετικά με τις περιβαλλοντικές της επιπτώσεις μειώνοντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και προωθώντας τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Για παράδειγμα, η Ιαπωνία έχει θέσει ως στόχο τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 25% έως το 2030 και έχει επίσης δεσμευτεί να επενδύσει $20 δισεκατομμύρια σε έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως το 2020.
Συνολικά, η Ιαπωνία ανταποκρίθηκε στις επικρίσεις για τον ρόλο της στην παγκόσμια οικονομία λαμβάνοντας μια σειρά μέτρων για να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες σχετικά με το εμπορικό της πλεόνασμα, τη συμμετοχή της σε διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, τους οικονομικούς της δεσμούς με τους γείτονές της και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της.
