Το βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας ιδρύθηκε το 1932 από τον βασιλιά Abdulaziz bin Abdul Rahman Al Saud, επίσης γνωστό ως Ibn Saud. Η διαδικασία ενοποίησης ξεκίνησε το 1902 όταν ο Ibn Saud κατέλαβε το Ριάντ, το προγονικό σπίτι της δυναστείας Al Saud, από την αντίπαλη οικογένεια Al Rashid. Τις επόμενες τρεις δεκαετίες, ο Ibn Saud επέκτεινε σταδιακά τον έλεγχό του πάνω στην Αραβική Χερσόνησο, νικώντας τους Οθωμανούς, τους Ιδρήους του Asir και το Sharif της Μέκκας. Μέχρι το 1932, είχε ενωθεί στις διάφορες περιοχές της χερσονήσου σε ένα μόνο βασίλειο, την οποία ονόμασε τη Σαουδική Αραβία.
Η ενοποίηση της Σαουδικής Αραβίας ήταν μια πολύπλοκη και προκλητική διαδικασία που απαιτούσε στρατιωτική και διπλωματική ικανότητα. Ο Ibn Saud ήταν ένας χαρισματικός και αποτελεσματικός ηγέτης που κατάφερε να υποστηρίξει τη στήριξη από μια ποικιλία φυλών και φατριών. Ήταν επίσης ένας έξυπνος στρατηγός που ήταν σε θέση να εκμεταλλευτεί τις αδυναμίες των αντιπάλων του. Εκτός από τη στρατιωτική του ανδρεία, ο Ibn Saud ήταν επίσης εξειδικευμένος διπλωμάτης που ήταν σε θέση να διαπραγματευτεί συνθήκες με ξένες δυνάμεις και να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους στις προσπάθειες ενοποίησης του.
Η ενοποίηση της Σαουδικής Αραβίας είχε βαθιές επιπτώσεις στην περιοχή. Δημιούργησε μια νέα πολιτική οντότητα που θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στις υποθέσεις της Μέσης Ανατολής. Αυτό οδήγησε επίσης στη δημιουργία μιας νέας θρησκευτικής τάξης, βασισμένη στην αυστηρή ερμηνεία του Ισλάμ γνωστή ως Wahhabism. Η ενοποίηση της Σαουδικής Αραβίας είχε επίσης σημαντικό οικονομικό αντίκτυπο, καθώς άνοιξε τη χώρα σε ξένες επενδύσεις και εμπόριο.
Σήμερα, η Σαουδική Αραβία είναι μια σημαντική περιφερειακή εξουσία με σημαντική επιρροή στις παγκόσμιες υποθέσεις. Είναι ο μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο και διαδραματίζει βασικό ρόλο στην οργάνωση των χωρών εξαγωγής πετρελαίου (ΟΠΕΚ). Η Σαουδική Αραβία είναι επίσης μέλος των Ηνωμένων Εθνών και του Αραβικού Λίγκα.
Βασικοί παράγοντες στην ενοποίηση της Σαουδικής Αραβίας
* Η ηγεσία του Ibn Saud
* Η υποστήριξη των φυλών και των φατριών της αραβικής χερσονήσου
* Η στρατιωτική και διπλωματική ικανότητα του Ibn Saud
* Η δημιουργία νέας θρησκευτικής τάξης, βασισμένη στον Wahhabism
* Το άνοιγμα της χώρας σε ξένες επενδύσεις και εμπόριο
