Τα ισημερινά δάση χαρακτηρίζονται από:
- Υψηλά επίπεδα βιοποικιλότητας, με μεγάλη ποικιλία φυτικών και ζωικών ειδών.
- Ένας πυκνός θόλος από δέντρα που εμποδίζει μεγάλο μέρος του ηλιακού φωτός, δημιουργώντας ένα σκοτεινό και υγρό περιβάλλον.
- Υψηλός ρυθμός αποσύνθεσης, λόγω του θερμού και υγρού κλίματος.
Τα εύκρατα δάση χαρακτηρίζονται από:
- Πιο ήπιο κλίμα, με διακριτές εποχές.
- Ένας λιγότερο πυκνός θόλος δέντρων, επιτρέποντας περισσότερο στο ηλιακό φως να φτάσει στο έδαφος.
- Πιο αργό ρυθμό αποσύνθεσης, λόγω του ψυχρότερου και ξηρότερου κλίματος.
Εκτός από αυτές τις γενικές διαφορές, υπάρχουν επίσης ορισμένες ειδικές διαφορές μεταξύ των ισημερινών και των εύκρατων δασών. Για παράδειγμα, τα ισημερινά δάση φιλοξενούν πολύ μεγαλύτερη ποικιλία ειδών δέντρων από τα εύκρατα δάση. Τα ισημερινά δάση έχουν επίσης υψηλότερη αναλογία επιφύτων, τα οποία είναι φυτά που αναπτύσσονται σε άλλα φυτά. Τα εύκρατα δάση, από την άλλη πλευρά, φιλοξενούν μεγαλύτερη ποικιλία ειδών ζώων, συμπεριλαμβανομένων των θηλαστικών, των πτηνών και των εντόμων.
Τέλος, τα ισημερινά και τα εύκρατα δάση παίζουν διαφορετικούς ρόλους στο παγκόσμιο κλίμα. Τα ισημερινά δάση βοηθούν στη ρύθμιση της θερμοκρασίας της Γης απορροφώντας διοξείδιο του άνθρακα και απελευθερώνοντας οξυγόνο. Τα εύκρατα δάση βοηθούν επίσης στη ρύθμιση του κλίματος, αλλά το κάνουν με την αποθήκευση άνθρακα στα εδάφη τους.
