Το ελληνικό θέατρο, όπως ένα σύγχρονο στάδιο, ήταν συνήθως στρωμένο σε ένα μεγάλο, υπαίθριο αμφιθέατρο. Η σκηνή, ή σκηνή, ήταν μια μικρή, υπερυψωμένη εξέδρα στο πίσω μέρος της ορχήστρας (ο κυκλικός κεντρικός χώρος όπου έπαιζε και χόρευε η χορωδία). Η σκηνή χρησίμευε ως σκηνικό για τη δράση και συχνά διακοσμήθηκε με ζωγραφισμένα σκηνικά ή αρχιτεκτονικά στοιχεία σχετικά με το έργο. Οι ηθοποιοί μπήκαν και έβγαιναν συχνά στη σκηνή από δύο πλαϊνές εισόδους, που ονομάζονταν πάροδοι.
Ακολουθεί μια πιο αναλυτική περιγραφή της ελληνικής σκηνής και των βασικών της χαρακτηριστικών:
Ορχήστρα: Η ορχήστρα ήταν ένας μεγάλος, κυκλικός ή ημικυκλικός χώρος μπροστά από τη σκηνή. Η χορωδία έπαιζε εδώ και χρησίμευε επίσης ως χώρος χορού για ορισμένες σκηνές στα έργα.
Θυμέλι :Ένας βωμός του Διονύσου, του Έλληνα θεού του κρασιού, της μουσικής και του θεάτρου, στεκόταν συχνά στο κέντρο της ορχήστρας.
Προσκένιον: Το προσκήνιο ήταν μια στενή εξέδρα μπροστά από τη σκηνή. Οι ηθοποιοί έπαιξαν στο προσκήνιο, και χρησίμευε επίσης ως τοποθεσία για ορισμένες σκηνές στα έργα.
Skene: Η σκηνή ήταν το κτίριο της σκηνής, που βρισκόταν στο πίσω μέρος της ορχήστρας. Συχνά είχε πολλές πόρτες, επιτρέποντας στους ηθοποιούς να μπαίνουν και να βγαίνουν. Η σκηνή είχε επίσης στέγη και μπορούσε να διακοσμηθεί με κίονες ή άλλα αρχιτεκτονικά στοιχεία.
Πάροδος: Οι παρόδους ήταν οι δύο δίοδοι εκατέρωθεν της σκηνής. Οι ηθοποιοί χρησιμοποιούσαν συχνά αυτές τις εισόδους και εξόδους κατά τη διάρκεια των παραστάσεων.
Τα ελληνικά θέατρα διέφεραν σε μέγεθος και μεγαλείο ανάλογα με την πόλη και την περίοδο. Ωστόσο, όλοι μοιράζονταν αυτά τα βασικά χαρακτηριστικά, δημιουργώντας ένα ξεχωριστό σκηνικό για την παράσταση ελληνικών έργων.
