Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι παλίρροιες στη Μεσόγειο Θάλασσα είναι σχετικά αδύναμες:
Γεωγραφία :Η Μεσόγειος είναι μια ημι-κλειστή θάλασσα, που περιβάλλεται από ξηρά από όλες τις πλευρές εκτός από τις στενές συνδέσεις με τον Ατλαντικό Ωκεανό (μέσω του Στενού του Γιβραλτάρ) και τη Μαύρη Θάλασσα (μέσω των στενών των Δαρδανελίων και του Βοσπόρου). Αυτή η περιορισμένη πρόσβαση στον ανοιχτό ωκεανό μειώνει την παλιρροιακή επιρροή από εξωτερικές πηγές.
Μέγεθος :Η Μεσόγειος Θάλασσα είναι σχετικά μικρή σε σύγκριση με τους μεγάλους ωκεανούς. Η επιφάνειά του είναι περίπου 2,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (965.000 τετραγωνικά μίλια), η οποία είναι σημαντικά μικρότερη από την επιφάνεια του Ατλαντικού Ωκεανού που είναι περίπου 106 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (41 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια). Το μικρότερο μέγεθος της λεκάνης της Μεσογείου περιορίζει την ενίσχυση των παλιρροϊκών δυνάμεων.
Αντήχηση :Οι παλίρροιες επηρεάζονται από τις φυσικές περιόδους συντονισμού των λεκανών των ωκεανών. Το σχήμα και η τοπογραφία της Μεσογείου δεν ευνοούν τον συντονισμό των παλιρροϊκών κυμάτων. Επομένως, οι παλιρροϊκές δυνάμεις δεν ενισχύονται τόσο αποτελεσματικά όσο σε άλλες περιοχές με πιο κατάλληλες γεωμετρίες.
Παλιρροιακά ρεύματα :Παρά το μικρό παλιρροϊκό εύρος, η Μεσόγειος Θάλασσα αντιμετωπίζει παλιρροιακά ρεύματα. Αυτά τα ρεύματα είναι πιο έντονα σε στενά στενά και κανάλια όπου η παλιρροιακή ροή είναι περιορισμένη. Τα στενά της Σικελίας και τα στενά του Γιβραλτάρ είναι γνωστά για τα ισχυρά παλιρροιακά ρεύματα τους.
Συνοπτικά, η Μεσόγειος Θάλασσα έχει παλίρροιες, αλλά είναι σχετικά αδύναμες λόγω των γεωγραφικών της χαρακτηριστικών, των περιορισμένων συνδέσεων με τον ανοιχτό ωκεανό και του μεγέθους και του σχήματος της λεκάνης. Η μικροπαλιρροιακή φύση της Μεσογείου οφείλεται κατά κύριο λόγο στην ημι-κλειστή φύση της και στην έλλειψη σημαντικών χαρακτηριστικών συντονισμού.
