Κατά τη διάρκεια της Χρυσής Εποχής της Πειρατείας (1650-1730), διάφορα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των πιθήκων, των σκύλων, των γατών και των κατσίκων, κρατούνταν συνήθως από πειρατές ως συντρόφους, μασκότ και για πρακτικούς σκοπούς όπως το κυνήγι ή η ψυχαγωγία. Αυτά τα ζώα αποκτήθηκαν συχνά μέσω του εμπορίου, αιχμαλωτίστηκαν κατά τη διάρκεια επιδρομών ή μεταφέρθηκαν στο πλοίο ως κατοικίδια από μεμονωμένους πειρατές.
Οι παπαγάλοι, με τα ζωηρά φτερά τους και την ικανότητά τους να μιμούνται την ανθρώπινη ομιλία, ήταν μοναδικοί και διασκεδαστικοί σύντροφοι. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η πειρατεία ήταν ένα ποικίλο φαινόμενο που περιελάμβανε άτομα από διαφορετικά υπόβαθρα και κίνητρα, και ότι η επιλογή των κατοικίδιων θα διέφερε μεταξύ διαφορετικών πειρατικών πληρωμάτων και ατόμων.
Η ρομαντική εικόνα των πειρατών με παπαγάλους στους ώμους τους ή σκαρφαλωμένα στα καπέλα τους προέρχεται κυρίως από τη λαϊκή κουλτούρα, τη λογοτεχνία και τις φανταστικές απεικονίσεις της πειρατείας και όχι από ιστορικά αρχεία. Αυτές οι αναπαραστάσεις έχουν γίνει εμβληματικά σύμβολα της πειρατείας, αλλά μπορεί να μην αντικατοπτρίζουν με ακρίβεια το πλήρες φάσμα της πειρατικής ζωής.
