Το Mata Atlântica, κάποτε ένα τεράστιο και ζωντανό τροπικό δάσος, έχει βιώσει εκτεταμένη αποψίλωση των δασών σε όλη την ιστορία του. Οι κύριοι παράγοντες πίσω από την απώλεια αυτού του hotspot βιοποικιλότητας είναι:
Φυτείες ζαχαροκάλαμου:
Κατά τον 16ο και 17ο αιώνα, ο αποικισμός της Βραζιλίας από Πορτογάλους αποίκους οδήγησε στη δημιουργία φυτειών ζαχαροκάλαμου μεγάλης κλίμακας. Η ζάχαρη ήταν ένα εξαιρετικά επικερδές προϊόν στην Ευρώπη και οι ιδιοκτήτες φυτειών καθάρισαν τεράστιες εκτάσεις του Mata Atlântica για να ανοίξουν τον δρόμο για την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου.
Φυτείες καφέ:
Τον 18ο και τον 19ο αιώνα, η ζήτηση για καφέ αυξήθηκε και η Βραζιλία έγινε σημαντικός παραγωγός καφέ. Ως αποτέλεσμα, οι φυτείες καφέ άρχισαν να αντικαθιστούν τις φυτείες ζαχαροκάλαμου, συμβάλλοντας περαιτέρω στην αποψίλωση των δασών της Mata Atlântica.
Αστικοποίηση και βιομηχανοποίηση:
Η ανάπτυξη των πόλεων και των βιομηχανιών στην περιοχή οδήγησε σε αυξημένη ζήτηση για γη και πόρους. Το Mata Atlântica καθαρίστηκε για να ανοίξει ο δρόμος για αστική επέκταση, βιομηχανικές ζώνες και ανάπτυξη υποδομών, όπως δρόμοι και σιδηρόδρομοι.
Βοοειδή κτηνοτροφία:
Η εκτροφή βοοειδών έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στην αποψίλωση των δασών. Τεράστιες περιοχές της Mata Atlântica μετατράπηκαν σε βοσκότοπους, κυρίως για βοοειδή και κτηνοτροφική παραγωγή. Αυτή η πρακτική όχι μόνο οδήγησε σε αποψίλωση των δασών αλλά συνέβαλε και στην υποβάθμιση των υπόλοιπων δασικών εκτάσεων.
Εξόρυξη:
Οι εξορυκτικές δραστηριότητες, ιδιαίτερα για πολύτιμα μέταλλα και ορυκτά, έχουν συμβάλει στην αποψίλωση των δασών στην περιοχή. Οι εργασίες εξόρυξης απαιτούν εκτεταμένη εκκένωση της γης και μπορούν να αφήσουν πίσω τους σημαντικές περιβαλλοντικές ζημιές, συμπεριλαμβανομένης της διάβρωσης του εδάφους και της ρύπανσης των υδάτων.
Ξυλοκόπηση και εξόρυξη ξυλείας:
Η πολύτιμη ξυλεία που βρέθηκε στο Mata Atlântica συλλέγεται εδώ και αιώνες, οδηγώντας σε αποψίλωση των δασών. Η ζήτηση ξυλείας για οικοδομές, την κατασκευή επίπλων και άλλους σκοπούς έχει ασκήσει τεράστια πίεση στο τροπικό δάσος.
Συμπέρασμα:
Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων έχει καταστρέψει το Mata Atlântica. Αυτό που απομένει σήμερα είναι μόνο ένα κλάσμα της αρχικής του έκτασης. Η προστασία και η αποκατάσταση των υπολοίπων θραυσμάτων του Mata Atlântica είναι ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της μοναδικής βιοποικιλότητας και των υπηρεσιών οικοσυστήματος, καθώς και για τον μετριασμό των επιπτώσεων της αποψίλωσης των δασών και της κλιματικής αλλαγής.
